Μπορείτε να πληροφορηθείτε για την κατάσταση της οστικής σας υγείας κάνοντας μια μέτρηση οστικής πυκνότητας. Αυτή μπορεί να δείξει αν χρειάζεται να ενδιαφερθείτε για τα οστά σας περισσότερο ή αν έχετε ήδη οστεοπόρωση! Ένα μηχάνημα και ένα λογισμικό στατιστικής επεξεργασίας που χρησιμοποιείται από αυτό, θα μετρήσουν την οστική πυκνότητα των οστών σας σε περιοχές όπως το ισχίο και η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης ή ακόμα και σε άλλη περιοχή του σκελετού σας. Τα αποτελέσματα αυτής της εξέτασης θα δώσουν στον ιατρό σας πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την υγεία του σκελετού σας και θα τον βοηθήσουν να σας συμβουλεύσει κατάλληλα.

Τι μπορεί να κάνει μια μέτρηση οστικής πυκνότητας

Μια μέτρηση οστικής πυκνότητας δείχνει αν κάποιος έχει φυσιολογική οστική πυκνότητα, χαμηλή οστική πυκνότητα ή οστεοπόρωση. Είναι η μόνη μέθοδος που μπορεί να διαγνώσει την οστεοπόρωση. Όσο χαμηλότερη οστική πυκνότητα έχετε τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος κατάγματος. Μια τέτοια εξέταση θα βοηθήσει εσάς και τον ιατρό σας να :

• μάθετε αν έχετε αδύναμα και εύθραυστα οστά, προτού υποστείτε κάταγμα,
• εκτιμήσετε τον κίνδυνο κατάγματος οστού στο μέλλον,
• εκτιμήσετε αν η οστική σας μάζα βελτιώνεται, μένει στα ίδια επίπεδα ή χειροτερεύει,
• εκτιμήσετε την αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνετε και να πάρετε αποφάσεις για την συνέχιση, διακοπή ή τροποποίησή της,
• εάθετε αν έχετε οστεοπόρωση όταν προηγουμένως είχατε υποστεί ένα κάταγμα.

Ποιός πρέπει να υποβληθεί σε μια τέτοια εξέταση ;

Συστήνεται η διενέργεια μέτρησης οστικής πυκνότητας σε:

• γυναίκες άνω των 65 ετών,
• άνδρες άνω των 70 ετών,
• άτομα που έχουν υποστεί κάταγμα σε ηλικία άνω των 50 ετών,
• γυναίκες σε εμμηνόπαυση με παράγοντες κινδύνου,
• μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες κάτω των 65 ετών με παράγοντες κινδύνου,
• άνδρες 50 έως 69 ετών με παράγοντες κινδύνου,

Επίσης, μπορεί να απαιτηθεί να γίνει μέτρηση στις παρακάτω περιπτώσεις :

• ακτινογραφία σπονδυλικής στήλης με εμφανές κάταγμα ή απώλεια οστικής πυκνότητας,
• εμμένον άλγος στην πλάτη ή οσφυϊκή χώρα με πιθανό κάταγμα στην σπονδυλική στήλη,
• απώλεια ύψους άνω των 1,3 εκατοστών μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έτους,
• συνολική απώλεια ύψους άνω των 4 εκατοστών (από το αρχικό ανάστημα του ατόμου).

Πηγή: Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Μεταβολισμού Οστών (ΕΕΜΜΟ)

Από τα αρχαία χρόνια το Πήλιο θεωρήθηκε το βουνό των λουλουδιών και των φαρμακευτικών βοτάνων.

Έχει υπολογιστεί ότι η χλωρίδα του Πηλίου περιλαμβάνει τουλάχιστον 1.500 είδη φυτών, με πιο σπάνια τα 2 ενδημικά είδη του Πηλίου: τη σολντανέλλα του Πηλίου (φυτρώνει στις όχθες ρυακιών, σε δύο μόνο τοποθεσίες) και την κενταύρια της Δράκιας. Επτά άλλα είδη είναι ενδημικά των βουνών της Ανατολικής Ελλάδας (αλκάννα του Πηλίου, βόλανθος της Θεσσαλίας, καμπανούλα η κυρτή, καμπανούλα η θεσσαλή, δίανθος ο κηρώδης, βερμπάσκο του αφεντούλη και βιόλα του Ράους).

Στο Πήλιο φυτρώνουν και πολλά ενδιαφέροντα είδη που δεν είναι ενδημικά (κενταύριa η κεκαυμένη, σιληνή η συμπαγής, λεσκουερέουξια η συριακή, πρίμουλα του Σίμπθορπ κ.ά.). Πολλά άλλα είδη είναι κοινά στα βουνά της Κεντρικής Ελλάδας (ελλέβορος ο κυκλόφυλλος, ανεμώνη η χαρίεσσα, δωρόνικο το ανατολικό, αγγελική η δασική, ηρύγκιο το αμεθύστινο, βιόλα η θεσσαλική, υπερικό το διάτρητο, επιλόβιο το δασύτριχο, κορονίλλα η έμερος, λωτός ο κερατιοφόρος, κεράστιο το πάλλευκο, παπαρούνα η αμφίβολη, κρόκος ο βελούχιος, σκίλλα η δίφυλλη, μωβ κρίνος, κόκκινος κρίνος, βερονίκη η χαμαιδρύς κ.ά.).

Πηγή: http://www.magnesia-tourism.gr

Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα σύστημα οργάνων υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού. Το ανοσοποιητικό σύστημα αποτελείται από πολλά διαφορετικά όργανα και ιστούς. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι ο μυελός των οστών, και ο θύμος αδένας. Σε αυτά δημιουργούνται και αναπτύσσονται τα ειδικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Δευτερεύοντα όργανα του ανοσοποιητικού συστήματος είναι οι αμυγδαλές, ο σπλήνας, τα λεμφογάγγλια και οι πλάκες Peyer.

Οι μηχανισμοί άμυνας του οργανισμού χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στους μη ειδικούς και στους ειδικούς. Στους μη ειδικούς μηχανισμούς περιλαμβάνεται η βασική αντίδραση του οργανισμού σε κάθε είδους λοιμώξεις. Ο μηχανισμός αυτός αποτελείται από τέσσερις τύπους αμυντικών φραγμών:

1. Ανατομικοί φραγμοί (δέρμα, βλεννογόνος μεμβράνες)
2. Φυσιολογικοί φραγμοί (θερμοκρασία, pH, πίεση)
3. Μηχανισμοί ενδοκυττάρωσης και κυτταροφαγίας
4. Φλεγμονώδης αντίδραση (διαστολή αγγείων, αύξηση διαπερατότητας των τριχοειδών αγγείων των ιστών)

Οι ειδικοί μηχανισμοί χαρακτηρίζονται από μνήμη και ικανότητα διάκρισης των αβλαβών κυττάρων από τα επιβλαβή ή τα μεταλλαγμένα κύτταρα.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Με το όνομα Γιόγκα νοείται ένα από τα έξι συστήματα της ινδικής φιλοσοφίας. Πρεσβεύει την ένωση της ψυχής με τον Θεό, μέσω συγκεκριμένων μεθόδων, κύρια του διαλογισμού. Η σανσκριτική λέξη γιόγκα έχει διάφορες ερμηνείες και προέρχεται από την σανσκριτική ρίζα yuj που σημαίνει ελέγχω, δεσμεύω, ενώνω. Έτσι λοιπόν γιόγκα (Joga) σημαίνει συνένωση, συνύπαρξη, ένωση. Αυτός που εξασκείται πάνω στη γιόγκα ονομάζεται Γιόγκι (Jogi) ή Γιογκίνι (Yogini) (για τη γυναίκα).

Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Γιόγκι ήταν ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, που γεννήθηκε στην Ινδία στα τέλη του 19ου αιώνα. Μαθητής του Σρι Γουκτεσβάρ, διέδωσε το μήνυμα της Γιόγκα στην Αμερική και από εκεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Το όνομα της Γιόγκα που δίδασκε ονομάζεται Κρίγια Γιόγκα και ασκείται σήμερα από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Mια σύγχρονη τεχνική είναι η Σαχάτζα Γιόγκα, την οποία ίδρυσε η Σρι Μάτατζι Νίρμαλα Ντέβι το 1970. Το σύστημα περιλαμβάνει την αφύπνιση του Κουνταλίνι με μια διαδικασία που ονομάζεται Αυτογνωσία.

Τα πιο γνωστά παραδοσιακά συστήματα της γιόγκα είναι τα εξής:

• Ράτζα Γιόγκα (γιόγκα του νοητικού ελέγχου)
• Μπάκτι Γιόγκα (γιόγκα της θρησκευτικής αφοσίωσης και της προσευχής)
• Κάρμα Γιόγκα (γιόγκα της συνέπειας στην εργασία και στις πράξεις μας, χωρίς προσκόληση στο αποτέλεσμα)

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Τα επτά κύρια τσάκρα περιγράφονται ότι υπάρχουν σε μία ανιούσα στήλη από τη βάση της σπονδυλικής στήλης προς το κεφάλι. Τα τσάκρα συνήθως συνδέονται με ένα συγκεκριμένο χρώμα. Κάθε τσάκρα συνδέεται επίσης με κάποιο μέρος της συνείδησης.

Θέση των διαφόρων Τσάκρα στο σώμα

Τα ακόλουθα επτά κύρια τσάκρα χαρακτηρίζονται συνήθως:

• Μουλαντάρα (Σανσκριτικά: मूलाधार, Mūlādhāra, Ταϊλανδικά: มูลาธาระ) Τσάκρα της Βάσης ή της Ρίζας (ωοθήκες/προστάτης)
• Σβαντιστάνα (Sanskrit: स्वाधिष्ठान, Svādhiṣṭhāna, Ταϊλανδικά: สฺวาธิษฺฐานะ) Ιερό Τσάκρα (τελευταίο οστό του νωτιαίου μυελού, ο κόκκυγας)
• Μανιπούρα (Sanskrit: मणिपूर, Maṇipūra, Ταϊλανδικά: มณีปูระ) Τσάκρα του Ηλιακού Πλέγματος (περιοχή του ομφαλού)
• Αναχάτα (Σανσκριτικά: अनाहत, Anāhata, Ταϊλανδικά: อนาหะตะ) Τσάκρα της Καρδιάς (περιοχή της καρδιάς)
• Βισούντα (Σανσκριτικά: विशुद्ध, Viśuddha, Ταϊλανδικά: วิศุทฺธะ) Τσάκρα του Λαιμού (περιοχή του λαιμού και του αυχένα)
• Άτζνα (Σανσκριτικά: आज्ञा, Ājñā, Ταϊλανδικά: อาชฺญา) Τσάκρα του Φρυδιού ή του Τρίτου Ματιού (κωνοειδής αδένας ή τρίτο μάτι)
• Σαχασράρα (Σανσκριτικά: सहस्रार, Sahasrāra, Ταϊλανδικά: สหัสฺราระ) Τσάκρα του Στέμματος (κορυφή της κεφαλής· ‘μαλακό σημείο’ ενός νεογέννητου)

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Ένα τσάκρα είναι ένα ενεργειακό κέντρο στο ανθρώπινο σώμα όπως διδάσκεται στην Ινδική γιόγκα και σε κάποιους σχετιζόμενους πολιτισμούς. Τα τσάκρα επίσης πιστεύονται από κάποιους υποστηρικτές της Νέας Εποχής. Τσάκρα σημαίνει ‘τροχός’ στα Σανσκριτικά.

Ένα τσάκρα είναι μία περιοχή στο σώμα που συνδέεται με την ενέργεια της ζωής. Υπάρχουν επτά τσάκρα στο σώμα – το καθένα είναι μία διεπαφή για τη ροή της ενέργειας της ζωής. Ένα τσάκρα ζωογονεί ένα φυσικό σώμα και σχετίζεται με τις αλληλεπιδράσεις μίας σωματικής, ψυχικής φύσεως. Η τρέχουσα επιστήμη δεν είναι σε θέση να εντοπίσει ή να καταμετρήσει τα τσάκρα.

Αν και υπάρχουν διάφορες ερμηνείες ως προς το τι ακριβώς είναι ένα τσάκρα, τα ακόλουθα χαρακτηριστικά είναι κοινά σε όλα τα συστήματα:

• Αποτελούν μέρος ενός αιθερικού ενεργειακού σώματος, μαζί με τα ενεργειακά κανάλια, ή τα νάντι, και τους αιθερικούς ανέμους, ή την πράνα.
• Βρίσκονται κατά μήκος ενός κεντρικού νάντι, της Σουσούμνα, το οποίο τρέχει είτε παράλληλα είτε στο εσωτερικό της σπονδυλικής στήλης.
• Δύο άλλα νάντι, η Ίντα και ο Πιγκάλα, επίσης τρέχουν μέσα από τα τσάκρα, και παράλληλα με τη Σουσούμνα. Περιστασιακά διασχίζουν τη Σουσούμνα στη θέση των τσάκρα.
• Κατέχουν έναν αριθμό από ‘πέταλα’ ή ‘ακτίνες’. Σε ορισμένες παραδόσεις, όπως είναι η Θιβετιανή, αυτές οι ακτίνες διακλαδιζονται σε χιλιάδες νάντι που τρέχουν σε όλο το ανθρώπινο σώμα.
• Γενικά σχετίζονται με μία συλλαβή-σπόρο μάντρα, και συχνά με μια ποικιλία χρωμάτων και θεοτήτων.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Το οστό αποτελείται από ασβεστοποιημένες πρωτεΐνες που βρίσκονται έξω από τα κύτταρα και αποτελούν το οστεοειδές. Το οστεοειδές αποτελείται από κολλαγόνο τύπου Ι και γλυκοζαμινογλυκάνες που περιέχουν γλυκοπρωτεΐνες που μπορούν να δεσμεύσουν μεγάλες ποσότητες ασβεστίου, όπως η οστεοκαλσίνη. Τα άλατα ασβεστίου δίνουν στο οστό μηχανική ισχύ. Το ασβέστιο μαζί με τα φωσφορικά ιόντα σχηματίζουν τον υδροξυαπατίτη [Ca10(PO4)6(OH)2]. Αν και το οστό είναι σχεδόν άκαμπτο, οι ίνες του κολλαγόνου του προσδίδουν μικρό βαθμό ελαστικότητας.

Ανάλογα με το τρόπο που διατάσσεται το οστεοειδές, το οστό χαρακτηρίζεται ως δικτυωτό ή πεταλιώδες. Στον υγιή ενήλικα, ουσιαστικά ολόκληρος ο οστίτης ιστός είναι στη πεταλιώδη μορφή, στην οποία το κολλαγόνο είναι διατεταγμένο σε πέταλα και έτσι έχει μεγαλύτερη ισχύ. Το δικτυωτό οστό αποτελείται από άτακτες ίνες κολλαγόνου και παρατηρείται σε περιπτώσεις έντονης οστεογένεσης, κυρίως στα έμβρυα, και στη συνέχεια αντικαθίσταται από τη πεταλιώδη διάταξη. Αν πάλι το κολλαγόνο του οστεοειδούς είναι ελαττωματικό, όπως συμβαίνει στην ατελή οστεογένεση, τα οστά είναι εύθραυστα.

Στον άνθρωπο το οστό αποτελείται από μια εξωτερική συμπαγή ζώνη, η οποία αποκαλείται φλοιός, μέσα στην οποία βρίσκεται η δοκιδώδης ή σπογγώδης ζώνη. Ο φλοιός είναι αυτός που δέχεται και ανθίσταται στις δυνάμεις παραμόρφωσης, ενώ το δοκιδώδες οστό δρα σαν ένα πολύπλοκο σύστημα στηριγμάτων. Ο χώρος ανάμεσα στις δοκίδες γεμίζει με λίπος ή ερυθρό μυελό, ο οποίος παράγει τα κύτταρα του αίματος. Η δομική μονάδα του οστού είναι ο οστεώνας, ο οποίος αποτελείται από τους αβέρνιους σωλήνες, μέσα στους οποίους βρίσκονται αιμοφόρα αγγεία και νεύρα, και το οστεοειδές που σχηματίζει πέταλα γύρω του.

Το οστό περιβάλλεται από ένα «μανδύα» από ινοκολλαγονώδη ιστό ο οποίος αποκαλείται περιόστεο.

Πηγή: http://el.wikipedia.org