Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες προσωπικότητας προπονητών, οι οποίες είναι οι εξής:

Αυταρχικός ηγέτης: Αποδέχεται την αυστηρή τιμωρία και έχει ισχυρές προκαταλήψεις. Ασκεί την εξουσία με απολυταρχικό τρόπο, παίρνει μόνος του τις αποφάσεις, κρίνει και αποδίδει αμοιβές ή τιμωρίες μόνος του και η “τύχη” κάθε μέλους της ομάδας είναι στα χέρια του.

Τα πλεονεκτήματα της Αυταρχικός Ηγεσίας είναι:

Ο ανασφαλής αθλητής αισθάνεται καλύτερα κατά την διάρκεια των αγώνων.
Η επιθετικότητα των παικτών δεν κατευθύνεται προς το προπονητή αλλά προς τους αντιπάλους.
Ο κυριαρχικός προπονητής αποδίδει καλύτερα, αφού έτσι εκφράζεται καλύτερα.
Δημοκρατικός ηγέτης: Δεν διαφέρει από τον απολυταρχικό στην εξουσία που διαθέτει, αλλά στον τρόπο που την ασκεί. Ζητά υπευθυνότητα, ενθαρρύνει τις διαπροσωπικές σχέσεις, μειώνει τις συγκρούσεις στην ομάδα και εμποδίζει την ανάπτυξη ιεραρχικής δομής στην ομάδα.

Τα πλεονεκτήματα της Δημοκρατικής Ηγεσίας είναι:

Ο δημοκρατικός ηγέτης επικοινωνεί καλύτερα με τους αθλητές, μαθαίνει τους φόβους τους, τις πιθανές δυσφορίες κ.λ.π.
Οι παίκτες αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και μπορούν να δρουν πιο ανεξάρτητα σε καταστάσεις με μεγάλη ένταση.
Η ομάδα γίνεται πιο ευλύγιστη και προσαρμόζεται ευκολότερα, όταν αλλάζουν οι συνθήκες του αγώνα.
Κάθε προπονητής μπορεί να είναι αποτελεσματικός, αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, δηλαδή, πρέπει να γίνει προσεκτικός συνδυασμός της προσωπικότητας του προπονητή, των χαρακτηριστικών των καθοδηγουμένων και των συνθηκών που επικρατούν στο περιβάλλον για να γίνει μια ηγεσία αποτελεσματική.

Πηγή: http://el.wikipedia.org