Category Archives: News

Η έρευνα που έκανε διάσημη την Κρητική διατροφή

Ο Μινωικός πολιτισμός, από τους πρώτους της Μεσογείου, μας κληρονόμησε στοιχεία ενός λαού με εκλεπτυσμένη κουλτούρα ακόμα και σε θέματα διατροφής. Οι νωπογραφίες της Κνωσού και οι απεικονίσεις στα βάζα και τα πιθάρια, δηλώνουν ότι το λάδι και το κρασί ήταν τα απαραίτητα στοιχεία της καθημερινής ζωής των μακρινών προγόνων μας. Στο διάβα των αιώνων οι Κρητικοί διατήρησαν αυτές τις διατροφικές συνήθειες, τρώγοντας ότι τους πρόσφερε η γη τους, αποκομίζοντας παράλληλα οφέλη υγείας και μακροζωίας, που έκαναν διεθνώς διάσημο το κρητικό πρότυπο διατροφής.

Τα τελευταία χρόνια η «κρητική δίαιτα» και η υγεία των κατοίκων της Κρήτης πήρε διαστάσεις, έγινε θέμα ερευνών, συζητήσεων, συνεδρίων, έγινε πρωτοσέλιδο σε εφημερίδες και ιατρικά περιοδικά . Όλα άρχισαν ουσιαστικά το 1947, όταν το Ίδρυμα Rokfeler ήρθε στην Κρήτη για να δει σε τι κατάσταση βρίσκονταν οι νησιώτες μετά τον πόλεμο και διαπίστωσε το πολύ καλό επίπεδο της υγείας τους. Οι κρητικοί ήταν κατά 90% υγιέστεροι σε σύγκριση με τον Αμερικάνικο λαό. Αν και ο ιατρικός κόσμος χρειάστηκε πολύ καιρό να κατανοήσει τις συνέπειες αυτών των ευρημάτων, είχε μόλις «σκοντάψει» πάνω στις βασικές αρχές της Κρητικής Διατροφής .

Δέκα χρόνια αργότερα (1957-60) η μελέτη των επτά (7) χωρών την οποία επινόησε και διηύθυνε ο Δρ Ancel Keys , ειδικός καρδιολόγος από τη Μινεσότα έκανε την Κρήτη διάσημη. Μελέτησε 7 διαφορετικές χώρες Ολλανδία, Φιλανδία, Ιαπωνία, Η.Π.Α και τις Μεσογειακές Χώρες: Ιταλία, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα, επιλέγοντας από την χώρα μας ως δειγματοληπτικές περιοχές την Κρήτη και την Κέρκυρα. Από όλες τις ομάδες που παρακολουθήθηκαν οι ομάδες της Ιταλίας και της Γιουγκοσλαβίας παρουσίασαν χαμηλότερη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα σε σχέση με τις ομάδες της Β. Ευρώπης και των Η.Π.Α, αλλά εκείνο το οποίο εξέπληξε ήταν τα αποτελέσματα της ομάδας της Κρήτης, η οποία είχε το χαμηλότερο ποσοστό θνησιμότητας, ανεξάρτητα από την αιτία θανάτου.

Το 1991 ο Τομέας Κοινωνικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης ανέλαβε την επανεξέταση των ατόμων που είχαν λάβει μέρος στην έρευνα πριν 31 χρόνια και διαπιστώθηκε ότι στην Κρήτη οι επιζώντες ήταν το 50% της αρχικής ομάδας, ενώ στην Φιλανδία δεν υπήρχαν επιζώντες. Εκείνο το οποίο προσδιόρισε σίγουρα η μελέτη είναι ότι η διατροφή με κεκορεσμένα λιπαρά συνδέεται άμεσα με την θνησιμότητα που οφείλεται σε στεφανιαία νόσο.

Στη δίαιτα όμως της Κρήτης υπήρχε κάτι το μοναδικό, το οποίο εκείνη την εποχή η ιατρική κοινότητα δεν μπορούσε να προσδιορίσει και προτιμούσε να αποδώσει την προστασία του πληθυσμού περισσότερο στον γενικότερο τρόπο διαβίωσης (έλλειψη στρες, μόλυνση περιβάλλοντος κ.λ.π ) παρά στις διατροφικές συνήθειες. Για να επαληθεύσουν το φαινόμενο αυτό μετέφεραν τις διατροφικές συνήθειες σε άλλο πλαίσιο. Συγκεκριμένα στη Λυών ο Γάλλος γιατρός Σερζ Ρενώ πραγματοποίησε μια καρδιολογική έρευνα σταθμό στα έτη 1988-1993 με δύο ομάδες καρδιοπαθών ασθενών και δύο διαιτολόγια. Το ένα ήταν το διαιτολόγιο που συνιστούσε η Αμερικάνικη Καρδιολογική Εταιρεία και το άλλο, ένα διαιτολόγιο που είχε ως πρότυπο την Κρητική Διατροφή.

Τα κλινικά αποτελέσματα της έρευνας έγραψαν ιστορία. Οι θάνατοι καρδιοπαθών που τρέφονταν με το κρητικό διαιτολόγιο ήταν πολύ λιγότεροι από αυτών που ακολούθησαν το διαιτολόγιο της Αμερικάνικης Καρδιολογικής εταιρείας. Το σπουδαίο συμπέρασμα αυτής της μελέτης ήταν ότι οι διατροφικές συνήθειες επηρεάζουν την καλή εξέλιξη της υγείας άσχετα από τον τρόπο διαβίωσης. Αυτό επιβεβαιώθηκε με έρευνες σε πληθυσμούς μεταναστών των λαών της Μεσογείου σε Αυστραλία και Αμερική. Και οι μελέτες και οι έρευνες συνεχίζονται. Αλλά οι Κρητικοί δεν χρειάζεται να ανατρέξουν σε μελέτες και διαιτητικές συμβουλές . Αρκεί να θυμηθούν το τραπέζι των γονιών και των παππούδων τους . Πολλά άγρια χόρτα, λαχανικά, ελιές, όσπρια, ζυμωτό μαύρο ψωμί, μέλι, κόκκινο κρασί, περιστασιακά κρέας και γαλακτοκομικά. Για επιδόρπιο εποχιακά φρούτα .

«ΠΟΣΟ ΛΑΔΙ ΤΡΩΝΕ, ΘΕΕ ΜΟΥ»

Μοναδική λιπαρή ύλη το ελαιόλαδο. Η Κρητική συνήθεια το απαιτεί στο μαγείρεμα, στις σαλάτες ακόμα και πάνω στο ψωμί για πρωινό. Ο ίδιος ο Keys διαπίστωνε έκπληκτος στα συμπεράσματα της μελέτης του: “Πόσο λάδι τρώνε, θεέ μου!” . Τα χρόνια που ακολούθησαν η επιστήμη ανέλυσε επαρκώς τους λόγους για τους οποίους η Κρητική διατροφή διασφαλίζει καλύτερη υγεία. Και εστίασε κυρίως στο λάδι και τις ιδιότητες του: Το ελαιόλαδο αποτελείται κατά 99% από λιπαρά οξέα υπό μορφή τριγλυκεριδίων. Το κυριότερο οξύ είναι το ελαϊκό λιπαρό οξύ ,ενώ σε μικρότερα ποσοστά είναι το λινελαϊκό οξύ και το λινολενικό οξύ.

Εκτός από τα λιπαρά οξέα περιέχονται κι άλλες ουσίες όπως : Τον υδρογονάνθρακα σκουαλένιο, αντιοξειδωτική ουσία, πρόδρομο βιοσύνθεσης στερολών, σε περιεκτικότητα μεγαλύτερη από τα άλλα λάδια φυτικής προέλευσης . Επίσης περιέχει και άλλες αντιοξειδωτικές ουσίες όπως φαινόλες και τοκοφερόλες. Οι τελευταίες δρουν και ως βιταμίνες με την πιο δραστικά βιολογική μορφή την α-τοκοφερόλη ή βιταμίνη – Ε. Ακόμα περιέχει καροτενοειδή όπως: β- καροτένιο, ξανθοφύλλη, λυκοπένιο και στερόλες, κυρίως β- σιτοστερόλη.
Η σύσταση του ελαιολάδου αποτελεί ένα μοναδικό συσχετισμό μονοακορέστων, πολυακορέστων και κεκορεσμένων λιπαρών οξέων, που σε συνδυασμό με τα περιεχόμενα αντιοξειδωτικά προσδίδουν στο ελαιόλαδο μοναδικές ιδιότητες σε σχέση με άλλα έλαια. Έτσι ενώ το ελαιόλαδο περιέχει μικρή ποσότητα πολυακορέστων, σε σύγκριση με άλλα φυτικά έλαια ή τα ιχθυέλαια, περιέχει τα απαραίτητα για την ανάπτυξη και την προαγωγή της υγείας οξέα, όπως είναι το λινελαϊκό Ω-6 και το λινολενικό Ω-3 και μάλιστα σε πολύ καλή αναλογία μεταξύ τους (η αναλογία λινολενικού/λινελαϊκού είναι παρόμοια με αυτή του μητρικού γάλακτος). Τα Ω-3 και Ω-6 είναι απαραίτητα γιατί δεν μπορεί να τα συνθέσει ο οργανισμός και πρέπει να τα πάρει από την τροφή. Μεγάλες ποσότητες από Ω-6 είναι βλαπτικές γιατί είναι ουσίες ευαίσθητες σε οξειδώσεις. Οι οξειδώσεις τις μετατρέπουν σε υπεροξείδια και ελεύθερες ρίζες που είναι επικίνδυνες για τον οργανισμό. Η παραπάνω σύσταση και η παρουσία αντιοξειδωτικών κάνει το ελαιόλαδο ιδιαίτερα ανθεκτικό στις οξειδώσεις, ιδιότητα που δεν έχουν τα σπορέλαια, το οποία συστήνονταν παλιότερα για πρόληψη καρδιαγγειακών προβλημάτων.

Το ελαιόλαδο βρέθηκε ότι επιδρά ευεργετικά στην πρόληψη του εμφράγματος του μυοκαρδίου, γιατί έχει αντιαθηρογόνες και αντιθρομβωτικές ιδιότητες. Οι ευεργετικές ιδιότητες του ελαιολάδου περιλαμβάνουν: τη μείωση της LDL χοληστερόλης και την προστασία της από την οξείδωση, λόγω της μικρής περιεκτικότητας του σε πολυακόρεστα και της παρουσίας αντιοξειδωτικών, (η οξειδωμένη μορφή είναι πιο αθηρογόνος ) και τη διατήρηση ή αύξηση της HDL. Το ελαιόλαδο δεν είναι ευαίσθητο στην υπεροξείδωση και έτσι προφυλάσσει από κυτταρικές βλάβες και βλάβες των νευρώνων που προκαλούνται από ελεύθερες ρίζες. Μεγάλο πλεονέκτημα της κρητικής δίαιτας ήταν η απουσία trans λιπαρών οξέων. Τα βλαβερά αυτά λιπαρά οξέα στην κρητική δίαιτα δεν περιέχονται ούτε στο 0,1% της ημερήσιας ενέργειας, ενώ στη σύγχρονη ”πλαστική ” διατροφή μας ξεπερνούν το 4%.

ΧΟΡΤΑ – ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ – ΚΡΕΑΣ

Στις μελέτες της σύστασης του λιπώδους ιστού των Κρητικών παρουσιάζεται μεγάλη περιεκτικότητα σε α- λινολενικό οξύ που δεν δικαιολογείται από την κατανάλωση ελαιολάδου. Πρόσφατα σχετικά, η Άρτεμις Σιμοπούλου -Ελληνίδα ερευνήτρια στην Αμερική- ανέλυσε χορταρικά που συνηθίζουν να τρώνε στην Κρήτη και ειδικά για τη γλιστρίδα βρήκε ότι περιέχει 150 mg / Kr α- λινολενικού δηλ. 15 φορές πάνω από τα μαρούλια του Εμπορίου.

Όλα τα φυλλώδη λαχανικά, τα όσπρια αλλά και τα αρωματικά φυτά (όπως το μάραθο) είναι πλούσια σε λινολενικό οξύ ,τα αυγά από κότες ελευθέρας βοσκής περιέχουν 20 % περισσότερο λινολενικό από αυτά των πτηνοτροφείων . Το ίδιο ισχύει και για άλλα ζώα ελεύθερης βοσκής. Μια άλλη σπουδαία πηγή λινολενικού οξέος είναι οι ξηροί καρποί και ειδικά τα καρύδια. Η κρητική δίαιτα περιελάμβανε μεγάλες ποσότητες από χόρτα και λαχανικά και κυρίως άγρια χόρτα, τα οποία κατανάλωναν ωμά, σε σαλάτες, σε πίττες και πιτάκια ή μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους ακόμα και με κρέας ανάλογα με την εποχή.

Περισσότερα από 80 είδη χόρτων έχει καταγραφεί ότι χρησιμοποιούνται για σαλάτες ή φαγητά στο νησί. Ένα χόρτο με ξεχωριστές ευεργετικές ιδιότητες που χρησιμοποιείται πολύ στις σαλάτες το καλοκαίρι είναι η γλιστρίδα ή αντράκλα που αναφέρθηκε παραπάνω . Συχνή ήταν και η χρήση των οσπρίων, που μαγειρεμένα με το λάδι δίνουν γευστικά φαγητά, έχουν τα συστατικά των λαχανικών και επί πλέον πρωτεΐνες.

Όμως οι Κρητικοί δεν είναι μόνο χορτοφάγοι. Καταναλώνουν κρέας, προϊόντα κρέατος και γαλακτοκομικά αλλά περιστασιακά, ανάλογα με την παραγωγή τους και τις νηστείες. Τα ψάρια ήταν σπουδαία τροφή για τους κατοίκους των παραλίων της Κρήτης, ενώ τα σαλιγκάρια (οι χοχλιοί) μαγειρεμένα με χόρτα, με τραχανά, ή τηγανιτοί είναι αγαπημένο πιάτο του νησιού.
1,5 με 5,5γρ/100γρ. Ω-3 λιπαρών οξέων περιέχονται στα ψάρια ανάλογα με το είδος και περισσότερο από 0,25 γρ./100γρ. στα σαλιγκάρια , (Έρευνα του Πανεπιστημίου Κρήτης).

Καθημερινή είναι ακόμη η κατανάλωση ψωμιού, ενώ από το κρητικό τραπέζι δεν έλειπε ποτέ και το μπουκάλι με το κόκκινο κρασί. Το κόκκινο κρασί περιέχει πολυφαινόλες οι οποίες δεν υπάρχουν στα άλλα αλκοολούχα ποτά και μόνο μερικές από αυτές στο λευκό κρασί. Οι πολυφαινόλες του κόκκινου κρασιού εξηγούν το λεγόμενο “Γαλλικό παράδοξο”. Οι Γάλλοι ακολουθούν δίαιτα υψηλή σε λιπαρά αλλά έχουν χαμηλό ποσοστό ασθενειών της καρδιάς. Οι πολυφαινόλες αυτές, όπως είπαμε και στο ελαιόλαδο, προστατεύουν την LDL χοληστερόλη από την οξείδωση.

Το έτος 2000 στο Λονδίνο το Βασιλικό Ιατρικό Κολέγιο διοργάνωσε το Παγκόσμιο Συνέδριο Μεσογειακής Διατροφής. Επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η παραδοσιακή διατροφή των λαών της Μεσογείου είναι το μυστικό για την καλή ποιότητα ζωής.

Το περιοδικό TIME στην έκδοση της 19ης Ιουλίου 1999 είχε δημοσίευσει μια πρωτοσέλιδη Ιστορία για τους “νέους” δρόμους της υγείας, όπου ενθάρρυνε τη χρήση του ελαιολάδου. Το ίδιο περιοδικό στις 8-1-2001 ανέφερε ότι οι Έλληνες συνεχίζουν να συγκαταλέγονται στους πίνακες μακροζωίας με το χαμηλότερο ποσοστό άνοιας σε άτομα μεγαλύτερα των 65 χρόνων. Τον Απρίλιο του 1997 το μεγαλύτερο επιστημονικό καρδιολογικό περιοδικό της Γαλλίας ( Cardiology Pratigue ) έκανε αφιέρωμα στην Κρητική Διατροφή με τίτλο «Λάδι, Ελιά και Πρόληψη».

Πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com

Μέλι, η ιστορική διαδρομή μια πολύτιμης τροφής

Στην Κρήτη κατά τις ανασκαφές στην Φαιστό βρέθηκαν πήλινες κυψέλες της Μινωικής εποχής (3.400 π.Χ.) πολύ αρχαιότερης της Ομηρικής. Στην ίδια εποχή ανήκει επίσης το χρυσό κόσμημα που παριστάνει σύμπλεγμα δύο μελισσών, οι οποίες βαστάζουν κηρήθρα προερχόμενη από την πήλινη κυψέλη σωλήνα, όπως και άλλο χρυσό κόσμημα σε σχήμα μέλισσας, που βρέθηκε στις ανασκαφές της Κνωσού.κόσμημα Κνωσού

Στην αρχαία πόλη της Κνωσού βρέθηκε επίσης πινακίδα με την επιγραφή: «Πάσι Θεοίς Μέλι: ΑΜΦΟΡΕΥΣ 1» δηλαδή: «Προσφέρεται σε όλους τους θεούς μέλι: ένας αμφορέας». Η φράση είναι γραμμένη στο συλλαβικό αλφάβητο της Γραμμικής Β’ τον 14ο αιώνα π.Χ. και μεταφράστηκε από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Μιχαήλ Βέντρ (Michael Ventris) το 1952.

Στην Οδύσσεια (στίχος, Κ-519) αναφέρεται το «Μελίκρατον» που ήταν κράμα μελιού και γάλακτος το οποίον έπιναν ως εκλεκτό ποτό καθώς επίσης (στίχος, Υ-168) ότι οι ορφανές κόρες του Πίνδαρου τρέφονταν από την Θεά Αφροδίτη με τυρί, μέλι και οίνο. Με την ίδια τροφή η μάγισσα Κίρκη σαγήνευσε τους συντρόφους του Οδυσσέα (στίχος, Κ-213).

Ο Ησίοδος αναφέρει τους «Σίμβλους», όνομα που έδιναν στις κυψέλες της εποχής εκείνης. Αν και δεν είναι απόλυτα γνωστό το είδος των κυψελών αυτών, είναι βέβαιο πως ήταν κατασκευασμένες από ανθρώπους για την εκτροφή των μελισσών.

Επιπλέον, τα συγγράμματα του Αριστοτέλη (322 π.Χ.) αποτέλεσαν σπουδαίο σταθμό για τη μελισσοκομία τόσο της αρχαίας Ελλάδας αλλά και όλου του τότε πολιτισμένου κόσμου.

Η ύπαρξη όμως μελισσοκομικών επιχειρήσεων μαρτυρείται και κατά την προαριστοτελική περίοδο κατά την οποία η μελισσοκομία είχε ήδη συστηματοποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ο μεγάλος νομοθέτης των Αθηναίων, Σόλων (640-558 π.Χ.) θέσπισε διάφορα νομοθετικά μέτρα για την μελισσοκομία της εποχής εκείνης. Ένα μέτρο το οποίο αποδεικνύει την ύπαρξη μελισσοκομικών επιχειρήσεων και το οποίο ρυθμίζει και καθορίζει τις αποστάσεις μεταξύ των μελισσοκομείων είναι το εξής: «Μελισσών σμήνη καθιστάμενα απέχειν των υφ’ ετέρου πρότερον ιδρυμένων πόδας τριακοσίους» [Πλουτάρχου: Βίος Σόλωνος].

Ιπποκράτης

Ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης (462-352 π.Χ.) συνιστούσε το μέλι σε όλους τους ανθρώπους αλλά ιδιαίτερα στους ασθενείες.

Ο Δημόκριτος, όταν ρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να διατηρηθούν οι άνθρωποι υγιείς και μακροβιότεροι απάντησε: «Ει τα μεν έξωθεν ελαίω του σώματος τα δε ένδοθεν μέλιτι χρίσοιντο».

Ο Πυθαγόρας και οι οπαδοί του είχαν το μέλι ως κύρια τροφή.

Η πρόοδος της μελισσοκομίας δεν περιοριζόταν μόνο στην Αττική αλλά σε όλη σχεδόν την Ελλάδα: στερεά, νησιωτική ακόμα και στις αποικίες. Ο πρώτος όμως που μελέτησε επιστημονικά την μέλισσα ήταν ο Αριστοτέλης.

Η κυψέλη λοιπόν με τα κινητά πλαίσια χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα. Στα Κύθηρα οι αρχαίοι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούσαν το αδονάκι που είναι ο πρόδρομος της σύγχρονης ευρωπαϊκής κυψέλης με το κινητό πλαίσιο, ανακάλυψη του Αμερικανού Lorenzo Lorraine Langstroth. Ο Langstroth θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης μελισσοκομίας (1851) αφού η ανακάλυψή του αποτέλεσε τη βάση της σημερινής μελισσοκομίας.

Πηγή: http://www.omse.gr

Καταφύγιο Φλαμπούρι στην Πάρνηθα, τόσο κοντά την Αθήνα τόσο μακριά από τη ρουτίνα της καθημερινότητας

την Πάρνηθα, στη θέση Φλαμπούρι και σε υψόμετρο 1.158 μέτρα, βρίσκεται το Καταφύγιο “Φλαμπούρι”, του Ορειβατικού Συλλόγου Αχαρνών. Γλιτώνοντας από τα τραγικά γεγονότα των πυρκαγιών του καλοκαιριού 2007, βρίσκεται πνιγμένο στα έλατα, με θέα μαγευτική, προς τις κορφές της Εύβοιας και της Πελοποννήσου, αλλά και του λεκανοπεδίου της Αττικής.

Είναι ένας χώρος που αν και τόσο κοντά στην Αθήνα, είναι τόσο μακριά από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Σας προσφέρει την δυνατότητα να χαλαρώσετε στην φύση και τον καθαρό αέρα, που σας προσφέρει το μοναδικό ελατόδασος της Αττικής, μέσα στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας. Απολαύστε τον καφέ σας και το φαγητό σας και πάρετε μέρος, σε μία από τις πολλές δραστηριότητες που οργανώνουν οι υπεύθυνοι του καταφυγίου στην ευρύτερη περιοχή του δρυμού της Πάρνηθας.

Το Φλαμπούρι ηλεκτροδοτείται από μπαταρίες, που φορτίζουν από την ηλιακή ενέργεια (φωτοβολταϊκά), ενώ όταν παραστεί ανάγκη από γεννήτρια. Θερμαίνεται από θερμοδυναμικό τζάκι και σώματα καλοριφέρ, προσπαθώντας για τη λιγότερη δυνατή ρύπανση της ατμόσφαιρας, εξοικονομώντας ενέργεια με τρόπους, φιλικούς προς το περιβάλλον. Σκεφτείτε ότι ανά έτος, για κάθε 1kw ενέργειας που απαιτείται από τον καθένα μας, η ρύπανση στην ατμόσφαιρα είναι 1,4 τόνοι διοξειδίου.

Διαθέτει οργανωμένη κουζίνα και προσφέρει φρεσκομαγειρεμένα σπιτικά φαγητά, γλυκά και ροφήματα. Μπορείτε επίσης να διανυκτερεύσετε στον επάνω όροφο του καταφυγίου σε ένα χώρο άνετο και ζεστό, με ξύλινο πάτωμα και ξύλινη οροφή, κάνοντας έναν αναζωογονητικό και ξεκούραστο ύπνο. Παρέχονται στρώματα μαξιλάρια και κουβέρτες ενώ είναι απαραίτητο να φέρετε υπνόσακο (Sleeping bag) ή σεντόνια και μαξιλαροθήκη.

Είναι ένας χώρος δίπλα στην Αθήνα ξεκούρασης και αναζωογόνησης,
για ανθρώπους κάθε ηλικίας που θα βρεθούν στο βουνό.

Ανοιχτά:

Όλο το χρόνο τα Παρασκευοσαββατοκύριακα και τις επίσημες αργίες.
Καθημερινές κατόπιν συνεννόησης. Το Πάσχα και τον Αύγουστο είναι κλειστό.

Παρασκευή: 11:00 – 22:00
Σάββατο: 08:30 – 22:30
Κυριακή: 08:30 – 19:00

Πηγή: www.flabouri.gr

Μέτρηση οστικής μάζας, ενδιαφερθείτε για τα οστά σας

Μπορείτε να πληροφορηθείτε για την κατάσταση της οστικής σας υγείας κάνοντας μια μέτρηση οστικής πυκνότητας. Αυτή μπορεί να δείξει αν χρειάζεται να ενδιαφερθείτε για τα οστά σας περισσότερο ή αν έχετε ήδη οστεοπόρωση! Ένα μηχάνημα και ένα λογισμικό στατιστικής επεξεργασίας που χρησιμοποιείται από αυτό, θα μετρήσουν την οστική πυκνότητα των οστών σας σε περιοχές όπως το ισχίο και η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης ή ακόμα και σε άλλη περιοχή του σκελετού σας. Τα αποτελέσματα αυτής της εξέτασης θα δώσουν στον ιατρό σας πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την υγεία του σκελετού σας και θα τον βοηθήσουν να σας συμβουλεύσει κατάλληλα.

Τι μπορεί να κάνει μια μέτρηση οστικής πυκνότητας

Μια μέτρηση οστικής πυκνότητας δείχνει αν κάποιος έχει φυσιολογική οστική πυκνότητα, χαμηλή οστική πυκνότητα ή οστεοπόρωση. Είναι η μόνη μέθοδος που μπορεί να διαγνώσει την οστεοπόρωση. Όσο χαμηλότερη οστική πυκνότητα έχετε τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος κατάγματος. Μια τέτοια εξέταση θα βοηθήσει εσάς και τον ιατρό σας να :

  • μάθετε αν έχετε αδύναμα και εύθραυστα οστά, προτού υποστείτε κάταγμα,
  • εκτιμήσετε τον κίνδυνο κατάγματος οστού στο μέλλον,
  • εκτιμήσετε αν η οστική σας μάζα βελτιώνεται, μένει στα ίδια επίπεδα ή χειροτερεύει,
  • εκτιμήσετε την αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνετε και να πάρετε αποφάσεις για την συνέχιση, διακοπή ή τροποποίησή της,
  • εάθετε αν έχετε οστεοπόρωση όταν προηγουμένως είχατε υποστεί ένα κάταγμα.

Ποιός πρέπει να υποβληθεί σε μια τέτοια εξέταση ;

Συστήνεται η διενέργεια μέτρησης οστικής πυκνότητας σε:

  • γυναίκες άνω των 65 ετών,
  • άνδρες άνω των 70 ετών,
  • άτομα που έχουν υποστεί κάταγμα σε ηλικία άνω των 50 ετών,
  • γυναίκες σε εμμηνόπαυση με παράγοντες κινδύνου,
  • μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες κάτω των 65 ετών με παράγοντες κινδύνου,
  • άνδρες 50 έως 69 ετών με παράγοντες κινδύνου,

Επίσης, μπορεί να απαιτηθεί να γίνει μέτρηση στις παρακάτω περιπτώσεις :

  • ακτινογραφία σπονδυλικής στήλης με εμφανές κάταγμα ή απώλεια οστικής πυκνότητας,
  • εμμένον άλγος στην πλάτη ή οσφυϊκή χώρα με πιθανό κάταγμα στην σπονδυλική στήλη,
  • απώλεια ύψους άνω των 1,3 εκατοστών μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έτους,
  • συνολική απώλεια ύψους άνω των 4 εκατοστών (από το αρχικό ανάστημα του ατόμου).

Πηγή: Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Μεταβολισμού Οστών (ΕΕΜΜΟ)

Πήλιο το βουνό των φαρμακευτικών βοτάνων

Από τα αρχαία χρόνια το Πήλιο θεωρήθηκε το βουνό των λουλουδιών και των φαρμακευτικών βοτάνων.

Έχει υπολογιστεί ότι η χλωρίδα του Πηλίου περιλαμβάνει τουλάχιστον 1.500 είδη φυτών, με πιο σπάνια τα 2 ενδημικά είδη του Πηλίου: τη σολντανέλλα του Πηλίου (φυτρώνει στις όχθες ρυακιών, σε δύο μόνο τοποθεσίες) και την κενταύρια της Δράκιας. Επτά άλλα είδη είναι ενδημικά των βουνών της Ανατολικής Ελλάδας (αλκάννα του Πηλίου, βόλανθος της Θεσσαλίας, καμπανούλα η κυρτή, καμπανούλα η θεσσαλή, δίανθος ο κηρώδης, βερμπάσκο του αφεντούλη και βιόλα του Ράους).

Στο Πήλιο φυτρώνουν και πολλά ενδιαφέροντα είδη που δεν είναι ενδημικά (κενταύριa η κεκαυμένη, σιληνή η συμπαγής, λεσκουερέουξια η συριακή, πρίμουλα του Σίμπθορπ κ.ά.). Πολλά άλλα είδη είναι κοινά στα βουνά της Κεντρικής Ελλάδας (ελλέβορος ο κυκλόφυλλος, ανεμώνη η χαρίεσσα, δωρόνικο το ανατολικό, αγγελική η δασική, ηρύγκιο το αμεθύστινο, βιόλα η θεσσαλική, υπερικό το διάτρητο, επιλόβιο το δασύτριχο, κορονίλλα η έμερος, λωτός ο κερατιοφόρος, κεράστιο το πάλλευκο, παπαρούνα η αμφίβολη, κρόκος ο βελούχιος, σκίλλα η δίφυλλη, μωβ κρίνος, κόκκινος κρίνος, βερονίκη η χαμαιδρύς κ.ά.).

Πηγή: http://www.magnesia-tourism.gr

Ανοσοποιητικό σύστημα η άμυνα του οργανισμού μας

Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα σύστημα οργάνων υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού. Το ανοσοποιητικό σύστημα αποτελείται από πολλά διαφορετικά όργανα και ιστούς. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι ο μυελός των οστών, και ο θύμος αδένας. Σε αυτά δημιουργούνται και αναπτύσσονται τα ειδικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Δευτερεύοντα όργανα του ανοσοποιητικού συστήματος είναι οι αμυγδαλές, ο σπλήνας, τα λεμφογάγγλια και οι πλάκες Peyer.

Οι μηχανισμοί άμυνας του οργανισμού χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στους μη ειδικούς και στους ειδικούς. Στους μη ειδικούς μηχανισμούς περιλαμβάνεται η βασική αντίδραση του οργανισμού σε κάθε είδους λοιμώξεις. Ο μηχανισμός αυτός αποτελείται από τέσσερις τύπους αμυντικών φραγμών:

  1. Ανατομικοί φραγμοί (δέρμα, βλεννογόνος μεμβράνες)
  2. Φυσιολογικοί φραγμοί (θερμοκρασία, pH, πίεση)
  3. Μηχανισμοί ενδοκυττάρωσης και κυτταροφαγίας
  4. Φλεγμονώδης αντίδραση (διαστολή αγγείων, αύξηση διαπερατότητας των τριχοειδών αγγείων των ιστών)

Οι ειδικοί μηχανισμοί χαρακτηρίζονται από μνήμη και ικανότητα διάκρισης των αβλαβών κυττάρων από τα επιβλαβή ή τα μεταλλαγμένα κύτταρα.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Γιόγκα ένα από τα έξι συστήματα της ινδικής φιλοσοφίας

Με το όνομα Γιόγκα νοείται ένα από τα έξι συστήματα της ινδικής φιλοσοφίας. Πρεσβεύει την ένωση της ψυχής με τον Θεό, μέσω συγκεκριμένων μεθόδων, κύρια του διαλογισμού. Η σανσκριτική λέξη γιόγκα έχει διάφορες ερμηνείες και προέρχεται από την σανσκριτική ρίζα yuj που σημαίνει ελέγχω, δεσμεύω, ενώνω. Έτσι λοιπόν γιόγκα (Joga) σημαίνει συνένωση, συνύπαρξη, ένωση. Αυτός που εξασκείται πάνω στη γιόγκα ονομάζεται Γιόγκι (Jogi) ή Γιογκίνι (Yogini) (για τη γυναίκα).

Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Γιόγκι ήταν ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, που γεννήθηκε στην Ινδία στα τέλη του 19ου αιώνα. Μαθητής του Σρι Γουκτεσβάρ, διέδωσε το μήνυμα της Γιόγκα στην Αμερική και από εκεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Το όνομα της Γιόγκα που δίδασκε ονομάζεται Κρίγια Γιόγκα και ασκείται σήμερα από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Mια σύγχρονη τεχνική είναι η Σαχάτζα Γιόγκα, την οποία ίδρυσε η Σρι Μάτατζι Νίρμαλα Ντέβι το 1970. Το σύστημα περιλαμβάνει την αφύπνιση του Κουνταλίνι με μια διαδικασία που ονομάζεται Αυτογνωσία.

Τα πιο γνωστά παραδοσιακά συστήματα της γιόγκα είναι τα εξής:

  • Ράτζα Γιόγκα (γιόγκα του νοητικού ελέγχου)
  • Μπάκτι Γιόγκα (γιόγκα της θρησκευτικής αφοσίωσης και της προσευχής)
  • Κάρμα Γιόγκα (γιόγκα της συνέπειας στην εργασία και στις πράξεις μας, χωρίς προσκόληση στο αποτέλεσμα)

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Τα επτά κύρια τσάκρα

Τα επτά κύρια τσάκρα περιγράφονται ότι υπάρχουν σε μία ανιούσα στήλη από τη βάση της σπονδυλικής στήλης προς το κεφάλι. Τα τσάκρα συνήθως συνδέονται με ένα συγκεκριμένο χρώμα. Κάθε τσάκρα συνδέεται επίσης με κάποιο μέρος της συνείδησης.

Θέση των διαφόρων Τσάκρα στο σώμα

Τα ακόλουθα επτά κύρια τσάκρα χαρακτηρίζονται συνήθως:

  • Μουλαντάρα (Σανσκριτικά: मूलाधार, Mūlādhāra, Ταϊλανδικά: มูลาธาระ) Τσάκρα της Βάσης ή της Ρίζας (ωοθήκες/προστάτης)
  • Σβαντιστάνα (Sanskrit: स्वाधिष्ठान, Svādhiṣṭhāna, Ταϊλανδικά: สฺวาธิษฺฐานะ) Ιερό Τσάκρα (τελευταίο οστό του νωτιαίου μυελού, ο κόκκυγας)
  • Μανιπούρα (Sanskrit: मणिपूर, Maṇipūra, Ταϊλανδικά: มณีปูระ) Τσάκρα του Ηλιακού Πλέγματος (περιοχή του ομφαλού)
  • Αναχάτα (Σανσκριτικά: अनाहत, Anāhata, Ταϊλανδικά: อนาหะตะ) Τσάκρα της Καρδιάς (περιοχή της καρδιάς)
  • Βισούντα (Σανσκριτικά: विशुद्ध, Viśuddha, Ταϊλανδικά: วิศุทฺธะ) Τσάκρα του Λαιμού (περιοχή του λαιμού και του αυχένα)
  • Άτζνα (Σανσκριτικά: आज्ञा, Ājñā, Ταϊλανδικά: อาชฺญา) Τσάκρα του Φρυδιού ή του Τρίτου Ματιού (κωνοειδής αδένας ή τρίτο μάτι)
  • Σαχασράρα (Σανσκριτικά: सहस्रार, Sahasrāra, Ταϊλανδικά: สหัสฺราระ) Τσάκρα του Στέμματος (κορυφή της κεφαλής· ‘μαλακό σημείο’ ενός νεογέννητου)

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Τσάκρα, το ενεργειακό κέντρο του ανθρώπινου σώματος

Ένα τσάκρα είναι ένα ενεργειακό κέντρο στο ανθρώπινο σώμα όπως διδάσκεται στην Ινδική γιόγκα και σε κάποιους σχετιζόμενους πολιτισμούς. Τα τσάκρα επίσης πιστεύονται από κάποιους υποστηρικτές της Νέας Εποχής. Τσάκρα σημαίνει ‘τροχός’ στα Σανσκριτικά.

Ένα τσάκρα είναι μία περιοχή στο σώμα που συνδέεται με την ενέργεια της ζωής. Υπάρχουν επτά τσάκρα στο σώμα – το καθένα είναι μία διεπαφή για τη ροή της ενέργειας της ζωής. Ένα τσάκρα ζωογονεί ένα φυσικό σώμα και σχετίζεται με τις αλληλεπιδράσεις μίας σωματικής, ψυχικής φύσεως. Η τρέχουσα επιστήμη δεν είναι σε θέση να εντοπίσει ή να καταμετρήσει τα τσάκρα.

Αν και υπάρχουν διάφορες ερμηνείες ως προς το τι ακριβώς είναι ένα τσάκρα, τα ακόλουθα χαρακτηριστικά είναι κοινά σε όλα τα συστήματα:

  • Αποτελούν μέρος ενός αιθερικού ενεργειακού σώματος, μαζί με τα ενεργειακά κανάλια, ή τα νάντι, και τους αιθερικούς ανέμους, ή την πράνα.
  • Βρίσκονται κατά μήκος ενός κεντρικού νάντι, της Σουσούμνα, το οποίο τρέχει είτε παράλληλα είτε στο εσωτερικό της σπονδυλικής στήλης.
  • Δύο άλλα νάντι, η Ίντα και ο Πιγκάλα, επίσης τρέχουν μέσα από τα τσάκρα, και παράλληλα με τη Σουσούμνα. Περιστασιακά διασχίζουν τη Σουσούμνα στη θέση των τσάκρα.
  • Κατέχουν έναν αριθμό από ‘πέταλα’ ή ‘ακτίνες’. Σε ορισμένες παραδόσεις, όπως είναι η Θιβετιανή, αυτές οι ακτίνες διακλαδιζονται σε χιλιάδες νάντι που τρέχουν σε όλο το ανθρώπινο σώμα.
  • Γενικά σχετίζονται με μία συλλαβή-σπόρο μάντρα, και συχνά με μια ποικιλία χρωμάτων και θεοτήτων.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

 

Η δομή των οστών μας

Το οστό αποτελείται από ασβεστοποιημένες πρωτεΐνες που βρίσκονται έξω από τα κύτταρα και αποτελούν το οστεοειδές. Το οστεοειδές αποτελείται από κολλαγόνο τύπου Ι και γλυκοζαμινογλυκάνες που περιέχουν γλυκοπρωτεΐνες που μπορούν να δεσμεύσουν μεγάλες ποσότητες ασβεστίου, όπως η οστεοκαλσίνη. Τα άλατα ασβεστίου δίνουν στο οστό μηχανική ισχύ. Το ασβέστιο μαζί με τα φωσφορικά ιόντα σχηματίζουν τον υδροξυαπατίτη [Ca10(PO4)6(OH)2]. Αν και το οστό είναι σχεδόν άκαμπτο, οι ίνες του κολλαγόνου του προσδίδουν μικρό βαθμό ελαστικότητας.

Ανάλογα με το τρόπο που διατάσσεται το οστεοειδές, το οστό χαρακτηρίζεται ως δικτυωτό ή πεταλιώδες. Στον υγιή ενήλικα, ουσιαστικά ολόκληρος ο οστίτης ιστός είναι στη πεταλιώδη μορφή, στην οποία το κολλαγόνο είναι διατεταγμένο σε πέταλα και έτσι έχει μεγαλύτερη ισχύ. Το δικτυωτό οστό αποτελείται από άτακτες ίνες κολλαγόνου και παρατηρείται σε περιπτώσεις έντονης οστεογένεσης, κυρίως στα έμβρυα, και στη συνέχεια αντικαθίσταται από τη πεταλιώδη διάταξη. Αν πάλι το κολλαγόνο του οστεοειδούς είναι ελαττωματικό, όπως συμβαίνει στην ατελή οστεογένεση, τα οστά είναι εύθραυστα.

Στον άνθρωπο το οστό αποτελείται από μια εξωτερική συμπαγή ζώνη, η οποία αποκαλείται φλοιός, μέσα στην οποία βρίσκεται η δοκιδώδης ή σπογγώδης ζώνη. Ο φλοιός είναι αυτός που δέχεται και ανθίσταται στις δυνάμεις παραμόρφωσης, ενώ το δοκιδώδες οστό δρα σαν ένα πολύπλοκο σύστημα στηριγμάτων. Ο χώρος ανάμεσα στις δοκίδες γεμίζει με λίπος ή ερυθρό μυελό, ο οποίος παράγει τα κύτταρα του αίματος. Η δομική μονάδα του οστού είναι ο οστεώνας, ο οποίος αποτελείται από τους αβέρνιους σωλήνες, μέσα στους οποίους βρίσκονται αιμοφόρα αγγεία και νεύρα, και το οστεοειδές που σχηματίζει πέταλα γύρω του.

Το οστό περιβάλλεται από ένα «μανδύα» από ινοκολλαγονώδη ιστό ο οποίος αποκαλείται περιόστεο.

Πηγή: http://el.wikipedia.org