Τον Ιανουάριο του 1993 η Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard University. εκπόνησε επιδημιολογική μελέτη για να εξηγήσει τα πολύ χαμηλότερα ποσοστά καρδιακών νοσημάτων (ειδικότερα της στεφανιαίας νόσου) σε χώρες της Μεσογείου σπό αυτά στην Αμερική. Οι μελέτες αφορούσαν τον πληθυσμό της Κρήτης, της Νότιας Ιταλίας και της Βόρειας Αφρικής και οδήγησαν στη συσχέτιση των σχετικά χαμηλών ποσοστών στεφανιαίας νόσου με τη δίαιτα των πληθυσμών της Μεσογείου. Αν και πιο πριν (από το 1960) είχαν γίνει παρόμοιες μελέτες, στην περίπτωση αυτή έγινε δυνατή η αποτύπωση των συμπερασμάτων στην Πυραμίδα της Μεσογειακής Διατροφής. Αυτή η δίαιτα είναι η λεγόμενη Μεσογειακή Δίαιτα.

Τα χαρακτηριστικά της είναι:

Αφθονία τροφών φ υ τ ι κ ή ς προέλευσης, όπως φρούτα, λαχανικά, πατάτες, δημητριακά και όσπρια. Λάδι ελιάς ως βασικό έλαιο, που αντικαθιστά όλα τα άλλα λίπη και έλαια όπως βούτυρο, μαργαρίνη κ.α. Καθημερινή λήψη μικρών ποσοτήτων γαλακτοκομικών προϊόντων, όπως το τυρί και το γιαούρτι. Κατανάλωση ψαριών και πουλερικών σε εβδομαδιαία βάση (όχι καθημερινή). Αυγά το πολύ μέχρι 4 την εβδομάδα (να σημειωθεί οτι στον αριθμό αυτόν περιλαμβάνονται αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στο μαγείρεμα).Κατανάλωση ζάχαρης (που υπάρχει βέβαια στα γλυκά) σε εβδομαδιαία βάση (όχι καθημερινή). “Κόκκινο” κρέας (μοσχάρι, χοιρινό κτλ) μόνο λίγες φορές το μήνα. Φυσική δραστηριότητα (περπάτημα, κίνηση γενικότερα) στο επίπεδο που συντηρεί την αίσθηση καθημερινής υγείας και ευεξίας. Λογική κατανάλωση κρασιού (συνήθως με τα γεύματα 1-2 ποτηράκια του κρασιού).

Πηγή: Care.gr

Το Τόφου είναι ένα προϊόν από το γάλα της σόγιας. Κατασκευάζεται παρόμοια όπως το τυρί. Είναι δημοφιλές σε πολλές χώρες της Άπω Ανατολής (Ιαπωνία, Κίνα κ.α) και σε ανθρώπους που ακολουθούν τη χορτοφαγία ή την αυστηρή χορτοφαγία (veganism).

Η πρώτη αναφορά του Τόφου (ως Ντουφου) ειναι από τον Κινέζο Τάο Κου γύρω στο 950 μ.Χ. Πρωτοεμφανίστηκε στην Ευρώπη κατά το 1700. Δημοφιλής είναι περίπου από την εποχή του 1970. Από τότε θεωρείται εναλλακτική διατροφική επιλογή.

Η παρασκευή του τόφου μοιάζει με την αντίστοιχη του τυριού αλλά η βασική της διαφορά είναι ότι το ρόλο του γάλακτος κατέχει ένα λευκό παχύρευστο υγρό που βγάζουν τα μουλιασμένα σε νερό φασόλια της σόγιας.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Η Κίνα θεωρείται επικρατέστερη πατρίδα του ακτινιδίου, από τα αρχαία χρόνια. Το γνωστότερο είδος που καλλιεργείται στην Ελλάδα ονομάζεται Ακτινίδιον το σινικό. Το φυτό ήταν αυτοφυές στην Κίνα και ταξίδεψε μετά το 19ο αιώνα στη Βρετανία και το 1906 στη Νέα Ζηλανδία. Η ονομασία του όμως κίουι (Kiwi) προέρχεται από το ομώνυμο πτηνό, το οποίο είναι εθνικό σύμβολο της Νέας Ζηλανδίας, όπου ζει αποκλειστικά. Την ονομασία αυτή την πήρε το ακτινίδιο από το φυτοκόμο Hayward Wright (1873-1959), ο οποίος πειραματίστηκε με τα φυτά και κατόρθωσε να δημιουργήσει την ποικιλία που είναι γνωστή σήμερα. Με τη σημερινή μορφή του, το ακτινίδιο καλλιεργείται από το 1950, συγκεκριμένα το είδος Ακτινίδιο το νόστιμο.

Ο καρπός του ακτινιδίου είναι πλούσιος σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία. Επίσης, διαθέτει περισσότερη βιταμίνη C σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο φρούτο, αρκεί μόνο να καταναλωθεί αμέσως μετά την κοπή, για να μη χαθούν οι βιταμίνες. Η ύπαρξη πολλών βιταμινών καθιστά το ακτινίδιο ως το καλύτερο μέσο για την άμυνα κατά των μικροβίων. Επίσης, απομακρύνει τον κίνδυνο θρομβώσεων στο κυκλοφορικό σύστημα και διασφαλίζει τη σωστή πέψη και την εύρυθμη λειτουργία του εντέρου. Τέλος, συντελεί στη βελτίωση της όρασης, εξαιτίας του αντιοξειδωτικού λουτεΐνη που περιέχει.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

του Χρήστου Ποντίκι

Ένα απο τα βασικότερα μεταλλικά στοιχεία, απαραίτητο για την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού μας είναι το ασβέστιο. Αν νομίζετε οτι σχετίζεται μόνο με τη σωστή ανάπτυξη του σκελετού, γνωρίζετε μόνο τη μία πλευρά του πράγματος.

Μερικές από τις βασικότερες λειτουργίες του οργανισμού, όπου το ασβέστιο παίζει σημαντικό ρόλο είναι:

Αποτελεί βασικό συστατικό για τη δημιουργία υγιών οστών και γερών δοντιών
Είναι απαραίτητο για την πήξη του αίματος
Συμβάλλει στη σύσπαση των μυών και της καρδιάς
Είναι απαραίτητο για τη μεταβίβαση των νευρικών ερεθισμάτων ανάμεσα στις συνάψεις των νεύρων
Οι βασικότερες πηγές από όπου προσλαμβάνουμε ασβέστιο με τη διατροφή μας είναι:

το γάλα (ανεξάρτητα αν είναι αποβουτυρωμένο) και γενικότερα τα γαλακτοκομικά προϊόντα
τα ψάρια
τα πράσινα λαχανικά
τα εσπεριδοειδή (πορτοκάλια, λεμόνια κτλ)

Αυξημένες ανάγκες σε ασβέστιο υπάρχουν στην παιδική ηλικία, την εγκυμοσύνη και το θηλασμό.

Πηγή: Care.gr

Η χρήση της γύρης ήταν ευρέως διαδεδομένη από τα αρχαία χρόνια σε όλο τον κόσμο. Αυτό αποδίδεται στις φαρμακευτικές ιδιότητες της, οι οποίες ήταν γνωστές από τότε. Πολλές ασθένειες αντιμετωπίζονταν με τη χρήση της γύρης. Μερικές από τις ασθένειες αυτές ήταν το κρυολόγημα, η γρίπη, το έλκος, η πρόωρη γήρανση, η αναιμία και η κολίτιδα. Ακόμα και σήμερα, η χρήση της γύρης είναι διαδεδομένη και παρατηρείται διαρκής αύξηση της χρήσης της από ανθρώπους ως συμπλήρωμα διατροφής και ως τονωτικό. Απευθύνεται τόσο σε μικρές ηλικίες όσο και σε μεγαλύτερες ηλικίες γιατί προσφέρει ευεξία και έχει αντιγηραντικές ιδιότητες.

Τα κύρια συστατικά από τα οποία αποτελείται η γύρη είναι τα λιπίδια, τα σάκχαρα, οι πρωτεΐνες, οι βιταμίνες, τα καροτενοειδή, τα αμινοξέα, οι πολύφαινόλες όπως τα φλαβονοειδή και υδατάνθρακες. Σε ορισμένα από τα συστατικά αυτά αποδίδονται οι θεραπευτικές ιδιότητες της. Μια πρόσφατη έρευνα εκτίμησε τη χημική σύνθεση και τις βιολογικές δραστηριότητες της ελληνικής γύρης και τα αποτελέσματα της έδειξαν ότι τα κύρια συστατικά της ανήκουν στα σάκχαρα, στα λιπαρά οξέα, στα φαινολικά οξέα, στα φλαβονοειδή, στους εστέρες λιπαρών οξέων και στο παλμιτικό οξύ.

Βιολογικές δράσεις

Αντιγηραντική δράση
Στην ίδια έρευνα, παρατηρήθηκε αυξημένη πρωτεοσωμική δράση σε ανθρώπινους ινοβλαστούς, η οποία έχει ωφέλιμα αποτελέσματα στα κύτταρα που υπόκεινται σε οξειδωτική καταπόνηση και επιπρόσθετα συνεισφέρει στην επιμήκυνση της διάρκειας ζωής τους.

Αντιμικροβιακή δράση
Μετά από πειράματα, βρέθηκε ότι τα συστατικά της γύρης παρουσιάζουν αντιμικροβιακή δράση γιατί αναστέλλουν την ανάπτυξη βακτηρίων και παθογόνων μυκήτων. Η δράση αυτή θα μπορούσε να αποδοθεί στο υψηλό περιεχόμενο σε φλαβονοειδή .

Αντιοξειδωτική δράση
Η γύρη έχοντας στη χημική της σύστασης μεγάλη ποσότητα φλαβονοειδών και φαινολικών συστατικών, παρουσιάζει υψηλή αντιοξειδωτική δράση, καθώς βοηθάει στην απομάκρυνση των ελεύθερων ριζών του ανθρώπινου οργανισμού.

Ελληνική χλωρίδα
Τα φλαβονοειδή που περιέχονται στη γύρη, αποτελούν δείκτη για τη χημειοταξινόμηση τόσο για τα φυτά όσο και για τη γύρη και παρέχει γεωγραφικές και βοτανικές πληροφορίες για την προέλευση των δειγμάτων [8][9]. Η σύσταση της γύρης μπορεί να προέρχεται από μια ποικιλία φυτών. Σε μια έρευνα, δείγμα γύρης που συλλέχθηκε από μία περιοχή της Πελοποννήσου, βρέθηκε να προέρχεται από φυτά όπως η παπαρούνα (Papaver rhoeas L.), η ανεμώνα (Anemone sp.), η αριά (Querqus ilex L.), το χαμομήλι (Matricaria chamomilla L.), η μολόχα (Malva sylvestris L.) , η λαδανιά (Cistus sp.), το τριφύλλι (Trifolium sp.), το σινάπι (Sinapis arvensis L.), το ραδίκι (Cichorium sp.), κ.α.[3].

Αλλεργία
Σε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε [10], η μεγαλύτερη ευαισθησία στη γύρη παρατηρήθηκε ότι προκλήθηκε κυρίως από τα αγρωστώδη, τις ελιές, το χηνοπόδιο, τα κυπαρίσσια, τα πεύκα, κ.α. Η περίοδος κατά την οποία υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα γύρης στην ατμόσφαιρα και προκαλούνται περισσότερες αλλεργίες είναι από το Μάρτιο έως τον Ιούνιο.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Τι καλύτερο από το να τρως ένα θρεπτικό, γλυκό και νόστιμο φρούτο, το οποίο όχι μόνο μειώνει την πείνα, αλλά σου αφαιρεί πόντους από την κοιλιά και τη μέση και σε βοηθά να αδυνατίσεις…

Ο λόγος, για το αγαπημένο δαμάσκηνο, το οποίο σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κογκρέσο Παχυσαρκίας, βοήθησε τους συμμετέχοντες να χάσουν έως και 3 κιλά από το σωματικό τους βάρος και 2,5 εκατοστά από τη μέση μέσα σε 3 μήνες. Οι εθελοντές που συμμετείχαν στην έρευνα κατανάλωναν περίπου 150 γρ. αποξηραμένα δαμάσκηνα σε καθημερινή βάση.

Το δαμάσκηνο βελτιώνει επίσης της λειτουργία του εντέρου και τη διαδικασία της πέψης. Παρόλα αυτά, οι ειδικοί προτείνουν σταδιακή κατανάλωση με μέτρο, αφού μπορεί να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές.

Πήγη: http://www.enikos.gr

Το φυλλικό οξύ, γνωστό και ως φολικό οξύ, φολασίνη, βιταμίνη Β9 ή πτεροϋλο-L-γλουταμικό οξύ, είναι μια οργανική ένωση που ανήκει στο σύμπλεγμα υδατοδιαλυτών βιταμινών Β. Αποτελείται από το υδροξυ-αμινο-παράγωγο της πτεριδίνης, το π-αμινοβενζοϊκό οξύ και το L-γλουταμικό οξύ. Το φυλλικό οξύ αυτό καθέ αυτό δεν είναι βιολογικά ενεργό, αλλά τα παράγωγά του, όπως το τετραϋδροφυλλικό οξύ, είναι.

Το φυλλικό οξύ είναι απαραίτητο για αρκετά μεταβολικά μονοπάτια. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνθέσουν de novo το φυλλικό, και γι’αυτό το λόγο το λαμβάνουν μέσω της διατροφής. Το φυλλικό χρειάζεται για την σύνθεση των βάσεων από τις αποτελείται το DNA και γι’ αυτό το λόγο είναι απαραίτητο για την σύνθεση, επιδιορθώση και μεθυλίωση του DNA. Επίσης είναι συμπαράγοντας σε συγκεκριμένες βιολογικές αντιδράσεις. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την γρήγορη κυτταρική διαίρεση και ανάπτυξη, όπως στο νεογνό και στην εγκυμοσύνη. Το φυλλικό επίσης είναι απαραίτητο για την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων και δρα προληπτικά ως προς την αναιμία.

Η ονομασία “φυλλικό οξύ” που χρησιμοποιείται στην ελληνική βιβλιογραφία αποτελεί ελληνική απόδοση της ονομασίας “folic acid” (λατινικά: folium = φύλλο). Το φυλλικό οξύ, ελεύθερο ή ενωμένο με γλουταμικό οξύ, είναι άφθονα σε φυλλώδη λαχανικά, φασόλια, το συκώτι και στις τροφές που είναι ενισχυμένες με φυλλικό οξύ, συνήθως δημητριακά και ψωμί.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Η λιαστή ντομάτα είναι μια τροφή που αποτελείται από ώριμες κανονικές τομάτες ή και από άνυδρες ντομάτες (ξεχωριστή ποικιλία ντοματών που είναι συνηθισμένη σε πολλά νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος και μοιάζει με την ιταλική ποικιλία pomodori), που ξεραίνονται κάτω απο τον ήλιο για να εξατμιστεί το νερό που περιέχουν μέσα τους. Τα ντοματάκια χάνουν το 88% του βάρους τους μετά την αποξήρανση, ενώ οι μεγαλύτερες ντομάτες χάνουν το 93%.

Για να παραχθεί ένα κιλό λιαστής ντομάτας χρειάζονται γύρω στα 14 κιλά φρέσκιας ντομάτας. Οι λιαστές ντομάτες έχουν την ίδια διατροφική αξία με τις φρέσκιες, δηλαδή είναι πλούσιες σε λυκοπένιο, αντιοξειδωτικά και βιταμίνη C. Οι λιαστές ντομάτες υπάρχουν σε μεγάλη ποικιλία από χρώματα, μεγέθη και γεύσεις. Παραδοσιακά σερβίρονται με: ελαιόλαδο, δενδρολίβανο, βασιλικό και σκόρδο.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Το ουμάμι, η καλή γεύση ή νοστιμιά, είναι μια από τις πέντε βασικές γεύσεις, μαζί με το γλυκό, το ξινό, το πικρό και το αλμυρό. Continue reading Ουμάμι ή αλλιώς “καλή γεύση νοστιμιά” →

Ενδείκνυνται στην αναιμία, γιατί, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε σίδηρο, προάγουν την αιμοποίηση, σε ολιγοθερμιδικές δίαιτες αδυνατίσματος, γιατί τα σάκχαρα, που περιέχουν ικανοποιούν την αίσθηση του γλυκού, χωρίς να επιβαρύνουν τον οργανισμό με θερμίδες. Από την άλλη πλευρά ερευνητές αναφέρουν ότι οι θερμίδες αποτελούν μύθο και παραβιάζουν τους νόμους της θερμοδυναμικής. Η περιεκτικότητά τους σε μεταλλικά άλατα αυξάνει τα αλκαλικά αποθέματα του οργανισμού, συμβάλλοντας, έτσι, στη μείωση της κόπωσης και την παράταση της μυϊκής προσπάθειας. Δρουν αποτοξινωτικά, για το συκώτι, τη χοληδόχο κύστη, το αδενικό σύστημα και τον οργανισμό γενικότερα.

Οι φυτικές ίνες και τα οργανικά οξέα που περιέχουν, τα καθιστούν έξοχα υπακτικά, με ισχυρή καθαρτική δράση. Τα μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία, που περιέχουν, δρουν ανακουφιστικά σε ρευματικούς πόνους. Τα κεράσια είναι διουρητικά και χωνευτικά, ενώ διαθέτουν αντισηπτικές ιδιότητες, ενάντια σε λοιμώξεις των ουροφόρων οδών. Οι φυτικές χημικές αυτές ουσίες ονομάζονται ανθοκυανίνες. Σε πειράματα βρέθηκε ότι αυξάνουν κατά 50% την παραγωγή ινσουλίνης από τα κύτταρα του παγκρέατος. Οι ανθοκυανίνες ανήκουν σε οικογένεια φυτικών ουσιών που δίνουν το χαρακτηριστικό χρώμα σε πολλά είδη φρούτων. Οι έρευνες μέχρι σήμερα έδειξαν ότι οι ανθοκυανίνες έχουν ευεργετικές δράσεις για την υγεία. Επίσης, η κατανάλωση κερασιών θα μπορούσε να βοηθά στην πρόληψη κατά του διαβήτη. Οι ανθοκυανίνες, λόγω αυξημένης έκκρισης ινσουλίνης, θα μπορούσαν να επιτρέπουν ένα καλύτερο έλεγχο της γλυκόζης του αίματος και να αποτρέπουν την υπεργλυκαιμία και κατά συνέπεια το διαβήτη. Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από έρευνες που διεξήγαγαν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ανθοκυανίνες υπάρχουν και σε άλλα φρούτα, όπως τα σταφύλια, οι φράουλες και τα μούρα. Όμως, τα πειράματα έδειξαν ότι οι ανθοκυανίνες από τα κεράσια είχαν την ισχυρότερη δράση αναφορικά με την αύξηση παραγωγής ινσουλίνης από τα παγκρεατικά κύτταρα.

Πηγή: http://el.wikipedia.org