Το λαχάνιασμα κατά την άσκηση είναι φυσιολογικό. Ωστόσο, η τακτική άσκηση μπορεί να αυξήσει τη δύναμη και να βελτιώσει τη λειτουργία των μυών σας, κάνοντάς τους έτσι πιο αποδοτικούς. Οι μύες σας θα χρειάζονται λιγότερο οξυγόνο για να κινηθούν και θα παράγουν λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό θα έχει ως άμεση συνέπεια τη μείωση της ποσότητας του αέρα που πρέπει να εισπνεύσετε και να εκπνεύσετε για κάποια άσκηση. Η γυμναστική, επίσης, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος και δυναμώνει την καρδιά-.

Η άσκηση θα βελτιώσει τη γενική φυσική και ψυχική σας ευεξία. Μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης άλλων παθήσεων όπως εγκεφαλικό, καρδιοπάθεια και κατάθλιψη. Η τακτική άσκηση είναι, επίσης, μία από τις πιο σημαντικές παρεμβάσεις για την πρόληψη της εκδήλωσης του διαβήτη τύπου 2.

http://www.eurolung.org

Κατά την άσκηση, ενεργοποιούνται δύο από τα πιο σημαντικά όργανα του σώματος: η καρδιά και οι πνεύμονες. Οι πνεύμονες φέρνουν οξυγόνο στο σώμα, για να του δώσουν ενέργεια και απομακρύνουν το διοξείδιο του άνθρακα, το απόβλητο που προκύπτει κατά την παραγωγή ενέργειας. Η καρδιά διοχετεύει το οξυγόνο στους μύες που κάνουν την άσκηση.

Όταν ασκείστε και οι μύες σας λειτουργούν πιο έντονα, το σώμα σας  χρησιμοποιεί περισσότερο οξυγόνο και παράγει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα. Για να αντεπεξέλθει σε αυτή την επιπλέον ζήτηση, η αναπνοή σας πρέπει να αυξηθεί από περίπου 15 φορές το λεπτό (12 λίτρα αέρα) όταν είστε σε ηρεμία, έως και 40–60 φορές το λεπτό (100 λίτρα αέρα) κατά την άσκηση. Η κυκλοφορία του αίματος επιταχύνεται και αυτή για να μεταφέρει το οξυγόνο στους μύες ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν να κινούνται.

Όταν οι πνεύμονές σας είναι υγιείς, διατηρείτε μεγάλο αναπνευστικό απόθεμα. Μπορεί να λαχανιάσετε μετά από  την άσκηση, ωστόσο δεν θα νοιώσετε δύσπνοια. Όταν η λειτουργία των πνευμόνων σας είναι μειωμένη, μπορεί να χρησιμοποιήσετε μεγάλο μέρος του αναπνευστικού σας αποθέματός. Σε αυτή την περίπτωση ίσως λαχανιάσετε, και στη συνέχεια να νιώσετε δυσφορία, αλλά κατά κανόνα δεν υπάρχει κίνδυνος.

Πηγή: http://www.eurolung.org

Το ήπαρ είναι το μοναδικό εσωτερικό όργανο του ανθρωπίνου σώματος που έχει την ικανότητα φυσικής αναγέννησης ελλείποντος ιστού. Αρκεί μόνο το 25% του ηπατικού ιστού για να αναγεννηθεί το πλήρες ήπαρ. Παρ’ όλ’ αυτά, αυτό δεν αποτελεί αληθή αναγέννηση αλλά μάλλον αντιρροπιστική ανάπτυξη. Οι λοβοί που έχουν αφαιρεθεί δεν αναπτύσσονται ξανά και η αναγέννηση του ήπατος αφορά την αποκατάσταση της λειτουργίας του και όχι της φυσιολογικής του δομής. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αληθή αναγέννηση, όπου αποκαθίστανται τόσο η λειτουργικότητα όσο και η μορφή.

Κυρίως, αυτό οφείλεται στα ηπατοκύτταρα, τα οποία επανεισάγονται στον κυτταρικό κύκλο, δηλαδή μεταπίπτουν από την ανενεργή Go φάση του κύκλου στην G1 φάση και υφίστανται μίτωση. Η διαδικασία αυτή ενεργοποιείται από τους p75 υποδοχείς. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις για κάποια διδύναμα βλαστικά κύτταρα, που ονομάζονται πρόδρομα ηπατικά κύτταρα, και πιστεύεται ότι βρίσκονται στους πόρους του Hering. Αυτά τα κύτταρα μπορούν να διαφοροποιηθούν είτε σε ηπατοκύτταρα είτε σε χολαγγειοκύτταρα (τα κύτταρα που επενδύουν του χοληφόρους πόρους).

Οι επιστημονικές και ιατρικές μελέτες σχετικά με την αναγεννητική ικανότητα του ήπατος συχνά αναφέρονται στον Έλληνα Τιτάνα Προμηθέα, ο οποίος, κατά το μύθο, είχε αλυσοδεθεί σε έναν βράχο στον Καύκασο, όπου κάθε μέρα ένας αετός καταβρόχθιζε το ήπαρ του, ενώ αυτό ξαναμεγάλωνε κάθε νύχτα. Μερικοί θεωρούν ότι ο μύθος δείχνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν για την αξιοσημείωτη ικανότητα του ήπατος να αυτό-αποκαθίσταται, ωστόσο η άποψη αυτή δέχεται αμφισβητήσεις.

http://el.wikipedia.org

Ένα αισθητικό σύστημα ή αισθητήριο σύστημα (λατινικά: organa sensuum) είναι το τμήμα εκείνο του νευρικού συστήματος που είναι υπεύθυνο για την δημιουργία και την επεξεργασία της αισθητηριακής πληροφορίας, ή πιο απλά για τη δημιουργία των αισθήσεων με τη χρήση πληροφοριών που λαμβάνονται από το περιβάλλον.

Με λίγα λόγια, το αισθητικό σύστημα είναι μετατροπέας και μεταφορέας πληροφορίας από τον φυσικό κόσμο σε αυτόν του νου, όπου ερμηνεύεται η πληροφορία, δημιουργώντας μια εικόνα και αντίληψη του κόσμου.[1] Κοινά γνωστά αισθητικά συστήματα είναι εκείνα της όρασης, ακοής, αφής, γεύσης και όσφρησης.

Ένα αισθητικό σύστημα στα σπονδυλωτά αποτελείται από τρία βασικά μέρη:

Τους αισθητικούς υποδοχείς, που είναι ουσιαστικά οι “αισθητήρες” που ανιχνεύουν και αναγνωρίζουν τις διάφορες ιδιότητες του περιβάλλοντος (μυρωδιά, γεύση, θερμότητα κλπ). Ανάλογα με τον τύπο τους, και την αίσθηση που εξυπηρετούν, μπορεί να βρίσκονται συγκεντρωμένοι σε κάποιο αισθητικό όργανο (μάτι, γλώσσα κλπ) ή διάσπαρτοι. Οι υποδοχείς αντιδρούν σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα από το περιβάλλον, παράγοντας ένα νευρικό σήμα.

Τα νεύρα και γενικότερα τις νευρικές οδούς που μεταδίδουν τα σήματα των υποδοχέων προς τον εγκέφαλο. Πολύ σημαντική οδό για τη μετάδοση σημάτων προς τον εγκέφαλο αποτελεί ο νωτιαίος μυελός.

Τέλος τα τμήματα του εγκεφαλικού φλοιού, διαφορετικά για κάθε αίσθηση, όπου γίνεται η επεξεργασία των νευρικών σημάτων και η πραγμάτωση της αίσθησης ως αντιληπτής από τον οργανισμό ιδιότητας του περιβάλλοντος.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Η νευρική ανορεξία (Anorexia nervosa) πιο γνωστή ως ανορεξία είναι μια διατροφική διαταραχή που χαρακτηρίζεται κυρίως από άρνηση για διατήρηση ενός υγιούς φυσιολογικού βάρους και έναν μανιώδη φόβο για την απόκτηση βάρους σε συνδυασμό με μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τον εαυτό τους που μπορεί να διατηρηθεί από διάφορες προκαταλήψεις σχετικά με το σώμα του ή της, το φαγητό και την διατροφή τους. Τα άτομα με νευρική ανορεξία συνεχίζουν να νιώθουν πείνα αλλά επιτρέπουν στους εαυτούς τους μόνο πολύ μικρές ποσότητες φαγητού.

Η μέση ημερήσια πρόσληψη θερμίδων για άτομα με ανορεξία είναι 600-800 θερμίδες αλλά υπάρχουν και ακραίες περιπτώσεις ολικής αθρεψίας. Είναι μια σοβαρή ψυχική αρρώστια με υψηλό ποσοστό παρενεργειών και το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από όλες τις ψυχικές ασθένειες. Η νευρική ανορεξία εκδηλώνεται συνήθως στην εφηβεία και είναι πιο συχνή στις έφηβους. Παρόλο που μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους κάθε ηλικίας, φυλής και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης η νευρική ανορεξία επηρεάζει τις γυναίκες 10 φορές περισσότερο από τους άντρες.

Ο όρος νευρική (ανορεξία) καθιερώθηκε το 1873 από τον Σερ Γουίλλιαμ Γκαλ Sir William Gull έναν από τους προσωπικούς γιατρούς της Βασίλισσα Βικτωρίας. Ο όρος έχει ελληνική προέλευση από το ἀν -( πρόθεμα που δηλώνει άρνηση) και το ὄρεξις (όρεξη) άρα σημαίνει έλλειψη της επιθυμίας του ατόμου να τραφεί.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Βάλτε τη γυμναστική στη ζωή σας και αποκτήστε καλύτερη ερωτική ζωή. Μάθετε μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους η γυμναστική μπορεί να εισβάλει με θετικά αποτελέσματα στον πιο προσωπικό σας χώρο, την κρεβατοκάμαρα!

Βελτιώστε την αερόβια ικανότητα, αυξάνοντας την καρδιοαναπνευστική άσκηση που βοηθάει στην ενδυνάμωση της καρδιάς και των πνευμόνων. Η αερόβια προπόνηση, με συχνότητα 3-4 φορές την εβδομάδα και διάρκειας 20-30 λεπτών θα ενισχύσει την αντοχή σας και ταυτόχρονα την επίδοση σας στον ερωτικό τομέα.

Πέρα όμως από την αερόβια προπόνηση, μην ξεχνάτε την προπόνηση με αντιστάσεις για να πετύχετε και μυική ενδυνάμωση. Ενα δυνατό κορμί μπορεί να ανταπεξερχεται σε όλες τις “παραξενιές”.

Η ποικιλία στην ερωτική ζωή -δεν εννοούμε στους ερωτικούς συντρόφους- θα είναι πιο εύκολη αν προσθέτετε στο γυμναστικό σας πρόγραμμα ασκήσεις που να βελτιώνουν την ευλυγισία σας. Γι’ αυτό ποτέ πια μην υποτιμήσετε το stretching, μπορεί να σας φανεί χρήσιμο σε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές.

Για να έρθετε πιο κοντά με τον ή την σύντροφο σας, παρακολουθήστε μαζί μαθήματα που να ευνοούν τη γυμναστική με ζευγάρια, όπως μαθήματα yoga, ή ακόμα και aerobic.

Αγαπήστε το σώμα σας και το σώμα του ή της συντρόφου όπως είναι. Μην τους πιέζετε να δημιουργήσουν το τέλειο σώμα. Προσπαθήστε να τους εντάξετε στο χώρο της γυμναστικής μόνο επειδή θα το θέλουν και οι ίδιοι.

Ολα τα παραπάνω είναι μερικές συμβουλές που μπορείτε να λάβετε υπόψιν σας και να κάνετε την ερωτική σας ζωή πιο ευχάριστη. Προσέξτε όμως μην φτάσετε στο άλλο άκρο και η γυμναστική σας γίνει εμμονή και τελικά αντί να προσελκύσει το σύντροφο σας, τον απωθήσει.

Πηγή: http://www.care.gr

Ο καρκίνος του μαστού είναι η πιο κοινή αιτία θανάτου για τις γυναίκες στον δυτικό κόσμο. Τι μπορούν να κάνουν κι αν έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν τον κίνδυνο που διατρέχουν να προσβληθούν;

Ναι, αν αποφασίσετε να αλλάξετε τη δίαιτα και τον τρόπο ζωής σας.

Σας δίνουμε παρακάτω μερικές πρακτικές συμβουλές:

1. Η σημασία των θετικών συναισθημάτων

Πρώτα απ” όλα φροντίστε να βελτιώσετε την ψυχολογία σας. Είναι γνωστό ότι η κακή ψυχολογία συμβάλει σημαντικά στην εμφάνιση του καρκίνου. Αποφεύγετε τις καταστάσεις που σας στρεσάρουν και σας στεναχωρούν και μάθετε να απολαμβάνετε τις μικρές χαρές της ζωής! Οι σύχρονες μέθοδοι ψυχοθεραπείας, η γιόγκα και το taichi μπορούν να σας βοηθήσουν σημαντικά να αισθανθείτε καλύτερα.

2. Σωματική άσκηση

Ασκηθείτε. Η σωστή άσκηση βελτιώνει τη συνολική υγεία, μειώνει τις φλεγμονές και βελτιώνει την ψυχολογία. Από πολλές μελέτες προκύπτει ότι οι γυναίκες που γυμνάζονται διατρέχουν, κατά μέσον όρο, 25% μικρότερο κίνδυνο από γυναίκες που δεν γυμνάζονται.

3. Εξασφαλίζετε τον ύπνο σας

Η μελατονίνη, μια ορμόνη που παράγουμε την ώρα που κοιμόμαστε, παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη του καρκίνου. Ο ύπνος σε σκοτεινό χώρο, μακρυά από ηλεκτρομαγνητικές συσκευές (κινητό, υπολογιστής κ.λπ.) ανεβάζει τα επίπεδα μελατονίνης και κατεβάζει το ρίσκο σας. Μελέτη έδειξε ότι γυναίκες που κοιμόντουσαν λιγότερο από 6 ώρες την ημέρα, αντιμετώπιζαν αυξημένο ρίσκο να πάθουν καρκίνο του μαστού, σε σύγκριση με γυναίκες που κοιμόντουσαν 7 ώρες την ημέρα.

4. Τρώτε φρούτα και λαχανικά (κατά προτίμηση 6 έως 10 μερίδες την ημέρα)

Τα φρούτα και τα λαχανικά περιέχουν πολλά φυτοχημικά στοιχεία που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες και μπλοκάρουν την παραγωγή των όγκων.

Προσπαθήστε να τρώτε περισσότερα σταυρανθή λαχανικά, όπως το μπρόκολο, το λάχανο και τα λαχανάκια Βρυξελλών. Αυτά περιέχουν ουσίες που βοηθούν το σώμα να παράγει «καλά οιστρογόνα» και παράγωγά τους.

5. Τρώτε αρκετές φυτικές ίνες

Οι φυτικές ίνες είναι απαραίτητες για τη δέσμευση μεταβολιτών οιστρογόνων που παράγονται στο έντερο. Η δέσμευση αυτή αποσύρει αυτά τα οιστρογόνα από την κυκλοφορία. Οι φυτικές ινές βοηθούν, επίσης, στην ευκολότερη κένωση του εντέρου.
Άλλη μελέτη έδειξε ότι στις γυναίκες που ενεργούνται περισσότερο, η πιθανότητα να προσβληθούν από τον καρκίνο του μαστού μειώνεται κατά 46%.

6. Τρώτε καλά λιπαρά

Τα μικρότερα ψάρια, όπως είναι οι σαρδέλες, οι μαρίδες ο γαύρος, η αθερίνα, ο μπακαλιάρος, αλλά και μεγαλύτερα όπως ο κολιός, το σκουμπρί, έχουν πολλά ωμέγα-3 λιπαρά οξέα

Συμπεριλάβετε στο διαιτολόγιό σας ελαιόλαδο που έχει μονοακόρεστα λιπαρά και ελιές, αβοκάντο, άψητους ξηρούς καρπούς και σπόρους (αμύγδαλα, καρύδια), κολοκυθόσπορο, σουσάμι, ταχίνι και λιναρόσπορο.

7. Περιορίστε την κατανάλωση οινοπνευματώδων

Η κατανάλωση 4 ή περισσότερων ποτών την ημέρα συσχετίζεται με την αύξηση του κινδύνου του καρκίνου του μαστού κατά 50%. Το οινόπνευμα σας κάνει πιο ευπαθή στις φλεγμονές και αδυνατίζει το ανοσοποιητικό σας σύστημα, γεγονός που δυσχεραίνει την καταπολέμηση κάποιου καρκίνου που αναπτύσσεται.

8. Προσέχετε το βάρος σας

Η ιδανική αναλογία μεταξύ του σωματικού σας βάρους και του ύψος σας (Δείκτης Σωματικού Βάρους ή «BMI») είναι κάτω από 25%.

Το σώμα μας αποθηκεύει τις περισσότερες ορμόνες, όπως το οιστρογόνο, στο λίπος. Δηλαδή, όσο περισσότερο λίπος έχει το σώμα μας τόσο περισσότερα περιττά οιστρογόνα μπορούμε να αποθηκεύσουμε. Το υπερβολικό σωματικό βάρος υποβάλλει το σώμα σε μεταβολικό και ορμονικό στρες από ελεύθερες ρίζες, υπερινσουλινεμία και αύξηση του IGF-1. Όλες αυτές οι ορμόνες προκαλούν και αυξάνουν την εξάπλωση κυττάρων και τη σωματική ανάπτυξη, μεγαλώνοντας το ρίσκο που διατρέχετε για την εμφάνιση καρκίνου.

9. Κόψτε το κάπνισμα

Οι μέχρι σήμερα έρευνες έχουν αποδείξει ότι αυξάνει ο κίνδυνος για καρκίνο του μαστού κατά 35-50% σε χρόνιες καπνίστριες.

10. Ξεφορτωθείτε το σουτιέν

Το σώμα μας «αποχετεύει» τοξίνες και φυσικά παράγωγα μέσω του λυμφατικού μας συστήματος, που ακολουθεί μια κάθετη ροή στις πλαïνές πλευρές του σωματός μας. Ένα στενό σουτιέν μπορεί να περιορίσει τη λεμφική αποσυμφόρηση, αφήνοντας τις τοξίνες να συσσωρεύονται στο στήθος.

11. Αποφεύγετε τις εξωγενείς ορμόνες

Ο κόσμος είναι γεμάτος τοξικές ουσίες που εξωγενείς ορμόνες. Δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε τελείως, αλλά το να περιορίζουμε τη λήψη τους σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, θα μας βοηθήσει σημαντικά να κρατηθούμε υγιείς. Να είσαστε επιφυλακτικές στη χρήση οιστρογόνων (όπως θεραπεία ορμονικής αποκατάστασης και αντισυλληπτικά χάπια).
Να είσαστε, επίσης, επιφυλακτικές στη χρήση πλαστικών που περιέχουν φθαλικές ενώσεις, δεδομένου ότι η δράση τους στο σώμα μας μιμείται το οιστρογόνο –μπορούν να καταλήξουν στο φαγητό σας σε περίπτωση που το πλαστικό θερμαίνεται. Τα εντομοκτόνα και οι βιομηχανικές χημικές ουσίες είναι γνωστές για την πολύ μεγάλη δράση τους στο ενδοκρινικό σύστημα.
Περιορίστε, λοιπόν, τη χρήση τους.

Γενικά, όταν επιλέγετε να ζείτε και να τρώτε πιο υγιεινά, θα μειώσετε τον κίνδυνο να προσβληθείτε από καρκίνο του μαστού (όπως και από άλλους τύπους καρκίνου) και θα χαίρεστε ψηλότερα επίπεδα υγείας.

Μην ξεχνάτε ότι οι μικρές επιλογές έχουν μεγάλα αποτελέσματα!

Πηγή: www.naturopathy.gr

Πρόσφατα, έχει γίνει δύσκολο να διαβάσει μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό χωρίς να συναντήσει τουλάχιστον ένα άρθρο σχετικά με την επιδημία της παχυσαρκίας σήμερα. Αν και χαρακτηρίζοντας την παχυσαρκία ως επιδημία μπορεί να ακούγεται περίεργο, δεδομένου ότι περισσότερο από το ένα τρίτο των Αμερικανών ενηλίκων είναι παχύσαρκοι, ο χαρακτηρισμός παραμένει κατάλληλος. Ακόμα, παρά το γεγονός ότι σίγουρα κάποιος είναι σε κίνδυνο για παχυσαρκία, υπάρχουν ορισμένα είδη των ανθρώπων που μπορεί να είναι πιο επιρρεπή από τους άλλους.

Παράδειγμα κατηγορίας με μεγαλύτερη επιρρέπεια είναι τα παιδιά με παχύσαρκους γονείς

Αν και αυτό δεν είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας, τα γονίδιά σας μπορεί να επηρεάσουν την ποσότητα του σωματικού λίπους που αποθηκεύουν και που στο σώμα σας αποθηκεύετε αυτό το λίπος. Σύμφωνα με την Κλινική Μάγιο, άλλες λιπαρές ουσίες που σχετίζονται με παράγοντες, όπως τα ποσοστά του μεταβολισμού και πόσο αποτελεσματικά θα κάψετε θερμίδες κατά την άσκηση, έχουν επίσης γενετικές ρίζες. Ωστόσο, αυτή η γενετική προδιάθεση της παχυσαρκίας δεν είναι ισχυρή και είναι εύκολο να ξεπεραστεί. Είναι πιο πιθανό ότι το περιβάλλον και τις συνήθειες των παχύσαρκων γονέων συμβάλλουν περισσότερο σε βάρος των παιδιών τους από τα γονίδια τους, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο του Rochester. Σαν παιδιά το μόνο που γνωρίζουμε είναι αυτό που παρατηρούμε στα σπίτια μας. Οι διατροφικές συνήθειες η δραστηριότητα των γονέων μπορεί να τους οδηγήσει κατά τη διάρκεια της ζωής τους στο δρόμο της παχυσαρκίας.

Πηγή: http://www.medicaldaily.com/