Η μελέτη διαπίστωσε μέτρια επίδραση κατά της νόσου, αλλά οι ειδικοί λένε συνολική υγιεινή διατροφή είναι ακόμα καλύτερη προσέγγιση.

Τελευταίες έρευνες δείχνουν πως η κατανάλωση μιας μερίδας γιαουρτιού σε ημερήσια βάση ίσως μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2.

Ο υπεύθυνος της μελέτης Dr. Frank Hu, καθηγητής διατροφής και επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Harvard της Βοστόνης δηλώνει πως “Τα δεδομένα που συλλέξαμε δείχνουν πως η κατανάλωση γιαουρτιού έχει σημαντικά θετική επίπτωση στη μείωση του κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη. Οι θετική επίπτωση δεν είναι τεράστια όμως οδηγεί σε μείωση του ρίσκου κατά 18 τοις εκατό.”

“Το γιαούρτι δεν αποτελεί τη μαγική θεραπεία για τον διαβήτη,” μας λέει ο Hu. “Αυτό είναι και το συμπέρασμα και το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε στους καταναλωτές, πρέπει να δίνουμε μεγάλη προσοχή στο διαιτολόγιο μας. Δεν υπάρχουν υποκατάστατα μιας υγιούς γενικής δίαιτας και διατήρησης του σωστού σωματικού βάρους.”

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στις 24 Νοεμβρίου στο περιοδικό BMC Medicine και χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο για την υγεία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Πηγή και ολόκληρη η μελέτη στο http://www.webmd.com

Η συνεχώς καταγραφόμενη αύξηση της μικροβιακής αντοχής οφείλεται στην κατάχρηση των αντιμικροβιακών παραγόντων, ειδικότερα των ευρέος φάσματος. Αποτέλεσμα της αυξανόμενης αντοχής είναι η έξαρση των νοσοκομειακών λοιμώξεων από πολυανθεκτικούς μικροοργανισμούς, με αποτέλεσμα την αύξηση της νοσηρότητας, της διάρκειας νοσηλείας των ασθενών, της θνησιμότητας των νοσηλευμένων ασθενών και τελικά την οικονομική επιβάρυνση των Συστημάτων Υγείας.

Αναλυτικά, σύμφωνα με καταγραφές α`πό το ESAC (European Surveillance of Antimicrobial Consumption), η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης με συνολική – και ειδικότερα εξωνοσοκομειακή – κατανάλωση αντιβιοτικών, με σταδιακή αύξηση από το 1997 (25.06 DID) έως το 2005 (34.73 DID) (DID: Καθορισμένη Ημερήσια Δόση ανά 1000 κατοίκους ανά ημέρα). Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία, η συνολική εξωνοσοκομειακή κατανάλωση αντιμικροβιακών για το έτος 2008 ανήλθε στα επίπεδα του 45 DDD (DDD: Καθορισμένη Ημερήσια Δόση) στη χώρα μας, επίπεδα σχεδόν διπλάσια συγκριτικά με το μέσο όρο που καταγράφηκε στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

**Δεδομένα βάσει αποζημίωσης

***Δεδομένα του έτους 2007

Από το έτος 2008 σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με την καθιέρωση της 18ης Νοεμβρίου ως Ημέρας Ευαισθητοποίησης για την Ορθολογική Χρήση των Αντιβιοτικών, πραγματοποιούνται συντονισμένες προσπάθειες στο πλαίσιο εκστρατειών ενημέρωσης, με στόχο την ορθολογική χρήση και τον περιορισμό της υπερκατανάλωσης αντιμικροβιακών παραγόντων.

Αποδέκτες των μηνυμάτων της εκστρατείας είναι το ευρύ κοινό με στόχο την ευαισθητοποίηση ώστε να περιοριστεί η κατανάλωση αντιμικροβιακών, αλλά πρώτιστα οι Επαγγελματίες Υγείας όλων των βαθμίδων περίθαλψης, για τους οποίους οι άξονες δράσης είναι πιο ειδικοί και συγκεκριμένα αφορούν την προώθηση της ορθολογικής συνταγογράφησης των αντιμικροβιακών παραγόντων μέσω :

1. της χορήγησης αντιμικροβιακών, τόσο στην κοινότητα, όσο και ενδονοσοκομειακά βάσει κατευθυντήριων οδηγιών που αφορούν την σωστή επιλογή, τη σωστή δοσολογία και διάρκεια χορήγησης τους,
2. της τήρησης των ορθών κανόνων χορήγησης χημειοπροφύλαξης (ορθή επιλογή και άμεση διακοπή μετά το συνιστώμενο χρονικό διάστημα) και
3. της εφαρμογής των κανόνων αποκλιμάκωσης της αρχικής εμπειρικής θεραπείας, βάσει των αποτελεσμάτων των καλλιεργειών.

Πηγή: ΚΕΕΛΠΝΟ

Είναι φυτό αυτοφυές στη Νότια Ινδία από όπου και κατάγεται, είναι όμως γνωστό και σε όλη την ’πω Ανατολή, όπου συνδυάζεται πάντοτε με το ρύζι και μάλιστα φυτεύεται στο κέντρο κάθε ορυζώνα για να φέρει τύχη και καλή σοδειά. Στην Ευρώπη έγινε γνωστό από τους Πέρσες και στη συνέχεια από τους ’ραβες.

Έχει θερμαντική δράση και ηρεμεί και τα τρία doshas. Ενισχύει την πεπτική λειτουργία και βελτιώνει όλες τις διαδικασίες του μεταβολισμού. Βοηθάει τη διάσπαση και πέψη όλων των πρωτεϊνών. Σε μεγάλη όμως ποσότητα και σε συχνή χρήση, έχει την τάση να διαταράσσει και το Pitta αλλά και το Vata, αυξάνοντάς τα.

Χρησιμοποιείται ευρύτατα στην Ινδική κουζίνα (δίνοντας το χαρακτηριστικό του κίτρινο – χρυσαφί χρώμα στα φαγητά), αλλά και σε όλες τις περιοχές που σχηματίζουν ένα νοητό τόξο από το δυτικό άκρο της Βόρειας Αφρικής (με το Μαρόκο) έως τη νότια ζώνη της Κίνας και την Ινδονησία στην Ανατολή.

Στη μαγειρική χρειάζεται προσοχή όταν χειριζόμαστε τον κουρκουμά, διότι το έντονο χρώμα του λεκιάζει πολύ εύκολα τα ρούχα, τα πλαστικά πιάτα και ποτήρια, αλλά ακόμη και τα πορσελάνινα σκεύη στην κουζίνα. Είναι χαρακτηριστικό το κίτρινο χρώμα που έχουν τα χέρια των νοικοκυρών στην Ινδία και τις άλλες χώρες από τη συνεχή χρήση του κουρκουμά στην καθημερινή μαγειρική τους.

Είναι από τα σπουδαιότερα μπαχαρικά με πικρή γεύση και είναι ένα από τα βασικά συστατικά του “κάρρυ”. Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι το γνωστό σε όλη τη Δύση “κάρρυ”, δεν είναι κάποιο βότανο ή μπαχαρικό, αλλά είναι μίγμα τουλαχιστον έξι μπαχαρικών και μπορεί να έχει διαφορετική σύσταση ανάλογα με την εποχή του χρόνου αλλά και από περιοχή σε περιοχή. Στην Ινδία με τη λέξη “κάρρυ” υποννοείται οποιοδήποτε μπαχαρικό προστεθεί στο φαγητό, είτε είναι καυτερό, είτε πικρό, κλπ.

Μαζί με την πικρή γεύση στον κουρκουμά (turmeric), υπάρχει και λίγη καυτερή και στυφή και σαν ποιότητες έχει το ελαφρύ, το θερμό, το στεγνό και το οξύ.

Έχει πολύ καλή δράση στο πεπτικό σύστημα και βοηθά την πέψη. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μαζί με λίγο ginger σαν ορεκτικό, λίγο πρίν από το κυρίως γεύμα της ημέρας.

Σαν σκόνη εάν προστεθεί λίγη ποσότητα (στη μύτη του κουταλιού) σε ένα ποτήρι ζεστό γάλα, βοηθά πολύ σε κρυολογήματα, βήχα και καταρροή, “στεγνώνοντας” προσωρινά τους βλεννογόνους του αναπνευστικού συστήματος και ανακουφίζοντας τον ασθενή.

Επιταχύνει την παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας και βοηθά σημαντικά τον μη ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη των ενηλίκων (εκεί δηλαδή όπου δεν χρησιμοποιείται ενέσιμη ινσουλίνη).

Ανακουφίζει σχεδόν όλες τις αλλεργικές καταστάσεις, είτε του δέρματος (έκζεμα), είτε του αναπνευστικού (εαρινός κατάρρους, επιπεφυκίτιδες, κλπ). Αυτό γίνεται και μέσω της διατροφής, αλλά και σε τοπική εφαρμογή στην περιοχή της αλλεργικής δερματίτιδας ενός μίγματος από γιαούρτι (που έχει καλές αντιφλογιστικές ιδιότητες) και κουρκουμά.

Η σκόνη του κουρκουμά εάν πασπαλιστεί προσεκτικά πάνω από πληγές, σταματάει γρήγορα την αιμορραγία και έχει αντισηπτικές ιδιότητες.

Πηγή: http://www.care.gr

Τα άτομα όταν συμμετέχουν σε φυσικές δραστηριότητες, νιώθουν ευχάριστα, ιδιαίτερα όταν δεν κουράζονται πολύ, όταν η δραστηριότητα τους αρέσει ή όταν γίνεται σε κατάλληλες συνθήκες. Η καλή ψυχική διάθεση και η ευφορία που νιώθουν ύστερα από ένα πρόγραμμα άσκησης διαρκεί από 2 έως 4 ώρες. Γι αυτό σε ιδανικές καταστάσεις, η συχνότητα της άσκησης, καλό είναι να εκτελείται σε καθημερινή βάση, έτσι ώστε η ευφορία να είναι διαρκής. Επίσης, για να υπάρξουν θετικές μεταβολές στην ψυχική διάθεση και μείωση του στρες, θα πρέπει να προσαρμόζεται η ένταση της άσκησης στο επίπεδο των ασκουμένων. Οι μορφές άσκησης που προκαλούν τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση στα άτομα είναι εκείνες που: Η άσκηση, για να προκαλεί ευχαρίστηση και να σχετίζεται με αλλαγές στη διάθεση, πρέπει να περιέχει τα εξής χαρακτηριστικά: – να παράγει ρυθμική διαφραγματική αναπνοή, – να περιλαμβάνει ελάχιστο ανταγωνισμό, – να είναι ελεγχόμενη και προβλεπόμενη δραστηριότητα και – να περιέχει ρυθμικές επαναλαμβανόμενες κινήσεις.

Αντιθέτως, τα αθλήματα ρίσκου, η πολύωρη, εξαντλητική, υπερβολική, καθημερινή και έντονη άσκηση πέρα από τις δυνατότητες του ατόμου και ο ανταγωνιστικός αθλητισμός δεν ενδείκνυνται για τις περισσότερες κατηγορίες του πληθυσμού για τον έλεγχο του στρες. Και η αερόβια και η αναερόβια μορφή άσκησης είναι αποτελεσματικές στον περιορισμό του άγχους και το έλεγχο του στρες, όπως επίσης και η άσκηση με όργανα και αντιστάσεις . Προγράμματα άσκησης 3 με 4 φορές την εβδομάδα που διαρκούν 30 έως 60 λεπτά, έχουν θετικά αποτελέσματα, αν και προγράμματα 60 έως 90 λεπτών, έχουν ακόμα καλύτερα. Η σωστή αναπνοή επίσης, είναι ένας από τους απλούστερους τρόπους για να ελέγχει κανείς το στρες, την ένταση των μυών του και να επιτυγχάνει τη χαλάρωση. Η εξάσκηση της αναπνοής κατά τη διάρκεια εκτέλεσης ασκήσεων βοηθάει και στην καλή απόδοση και στον έλεγχο του στρες.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Τα φυτικά ιάματα παρασκευάζονται από μια ποικιλία φυτικής πρώτης ύλης – φύλλα, μίσχους, ρίζες, φλοιό κ.λπ. Συνήθως περιέχουν πολλά βιολογικώς ενεργά συστατικά και χρησιμοποιούνται κυρίως για την αντιμετώπιση ήπιων ή χρόνιων ενοχλημάτων (τουλάχιστον το 1/4 όλων των συμβατικών φαρμάκων περιέχουν κάποια από τα ίδια συστατικά, αν και κατά κανόνα σε «καθαρισμένη» μορφή). Τα βότανα είναι δυνατό να παρασκευαστούν στο σπίτι με πολλούς τρόπους, με χρήση φρέσκων είτε αποξηραμένων υλικών. Τα τσάγια (εγχύματα) αφήνονται να μουσκέψουν τόσο, ώστε να γίνουν ελαφρύτερα ή πιο δυνατά.

Ρίζες, φλοιός ή άλλα μέρη του φυτού μπορεί να βραστούν για να δώσουν ισχυρότερα διαλύματα, τα αφεψήματα. Με προσθήκη μελιού ή ζάχαρης τα εγχύματα ή αφεψήματα γίνονται σιρόπια. Στα φαρμακεία, τα φυτικά παρασκευάσματα διατίθενται επίσης με άλλες μορφές, όπως χάπια, κάψουλες ή σκόνες, ή ακόμη και σε πυκνότερες συγκεντρώσεις (εκχυλίσματα, βάμματα). Εφαρμόζονται τοπικά σε κρέμες ή αλοιφές, για το βρέξιμο υφασμάτων που θα χρησιμοποιηθούν ως κομπρέσες, ή απευθείας στο δέρμα ως καταπλάσματα.

Τα φυτικά σκευάσματα δεν υπόκεινται σε συγκεκριμένους κανονισμούς, έτσι κάποιες φορές ίσως είναι απρόβλεπτα ισχυρά. Η ποσότητα του ενεργού συστατικού ποικίλλει πολύ, ανάλογα με το αν χρησιμοποιήθηκε ένα ή περισσότερα είδη του φυτού, και με τις συνθήκες και τον χρόνο που έγινε η συλλογή και προετοιμασία τους. Κάποια βότανα μπορεί να είναι τοξικά ή καρκινογόνα, έτσι όλα πρέπει να χρησιμοποιούνται υπό την επίβλεψη θεραπευτή εξοικειωμένου με τη φυτοθεραπεία. Μέσα στο μεγάλο φάσμα της εναλλακτικής ιατρικής, η χρήση των βοτάνων ποικίλλει: η φυσιοπαθητική (naturopathy), η παραδοσιακή κινεζική ιατρική και η αγιουρβέδα διαφέρουν στον τρόπο διάγνωσης και στην επιλογή φυτικής θεραπείας.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Iριδολογία ονομάζεται μία μέθοδος εναλλακτικής ιατρικής. Κατά την άσκηση της μεθόδου εξετάζεται η ίριδα του ματιού, με σκοπό να γίνει διερεύνηση γενετικών προδιαθέσεων. Η μέθοδος στηρίζεται στην υπόθεση ότι κάθε όργανο στο ανθρώπινο σώμα αντιστοιχεί σε ένα μέρος της ίριδος. Σημάδια ή χρωματικές μεταβολές που υπάρχουν στην αντίστοιχη ζώνη μας πληροφορούν για το είδος της γενετικής ευαισθησίας. Συμβιώνει με τις αρχές τις ομοιοπαθητικής, του βελονισμού, της υγιεινής διατροφής και αποτελεί ένα ολόκληρο φιλοσοφικό σύστημα πάνω στην υγεία και στον τρόπο ζωής. Χρησιμοποιεί την τεχνολογία και συνδυάζει τις αρχές τις επιστήμης και της παραδοσιακής ιατρικής.

Ο ιριδολόγος αναλύοντας τους σχηματισμούς και τις χρωματικές διαφορές με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας και με βάση κάποια αντικειμενικά κριτήρια βγάζει συμπεράσματα για την κατάσταση των ιστών του σώματος, αλλά και για την σχέση των οργάνων μεταξύ τους. Έτσι, μπορεί να προγνώσει και να εμποδίσει μία ασθένεια πριν από την κλινική εκδήλωσή της. Μπορεί όμως και να παρακολουθήσει την εξέλιξη και την ίαση ή επιδείνωση μιας ασθενείας και να βγάλει συμπεράσματα για την σωστή ή όχι θεραπεία. Η ιριδολογία είναι μία απλή, ανώδυνη, οικονομική, μη επεμβατική μέθοδος και δεν ενέχει παρενέργειες ή κινδύνους για τον ασθενή.

Διαβάστε περισσότερα: http://el.wikipedia.org