Τον Ιανουάριο του 1993 η Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard University. εκπόνησε επιδημιολογική μελέτη για να εξηγήσει τα πολύ χαμηλότερα ποσοστά καρδιακών νοσημάτων (ειδικότερα της στεφανιαίας νόσου) σε χώρες της Μεσογείου σπό αυτά στην Αμερική. Οι μελέτες αφορούσαν τον πληθυσμό της Κρήτης, της Νότιας Ιταλίας και της Βόρειας Αφρικής και οδήγησαν στη συσχέτιση των σχετικά χαμηλών ποσοστών στεφανιαίας νόσου με τη δίαιτα των πληθυσμών της Μεσογείου. Αν και πιο πριν (από το 1960) είχαν γίνει παρόμοιες μελέτες, στην περίπτωση αυτή έγινε δυνατή η αποτύπωση των συμπερασμάτων στην Πυραμίδα της Μεσογειακής Διατροφής. Αυτή η δίαιτα είναι η λεγόμενη Μεσογειακή Δίαιτα.

Τα χαρακτηριστικά της είναι:

Αφθονία τροφών φ υ τ ι κ ή ς προέλευσης, όπως φρούτα, λαχανικά, πατάτες, δημητριακά και όσπρια. Λάδι ελιάς ως βασικό έλαιο, που αντικαθιστά όλα τα άλλα λίπη και έλαια όπως βούτυρο, μαργαρίνη κ.α. Καθημερινή λήψη μικρών ποσοτήτων γαλακτοκομικών προϊόντων, όπως το τυρί και το γιαούρτι. Κατανάλωση ψαριών και πουλερικών σε εβδομαδιαία βάση (όχι καθημερινή). Αυγά το πολύ μέχρι 4 την εβδομάδα (να σημειωθεί οτι στον αριθμό αυτόν περιλαμβάνονται αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στο μαγείρεμα).Κατανάλωση ζάχαρης (που υπάρχει βέβαια στα γλυκά) σε εβδομαδιαία βάση (όχι καθημερινή). “Κόκκινο” κρέας (μοσχάρι, χοιρινό κτλ) μόνο λίγες φορές το μήνα. Φυσική δραστηριότητα (περπάτημα, κίνηση γενικότερα) στο επίπεδο που συντηρεί την αίσθηση καθημερινής υγείας και ευεξίας. Λογική κατανάλωση κρασιού (συνήθως με τα γεύματα 1-2 ποτηράκια του κρασιού).

Πηγή: Care.gr